Abartılan bir yazar diye başlamak istemiyorum her ne kadar böyle düşünsem de. Çünki biliyorum ki edebiyat herkesin kalbinde farklı yerlere tutunuyor. Her insanın acıları, bakışları, dünyası farklı, başka kelimelerde buluyoruz kendimizi. Stefan Zweig büyük merakla okumaya başladığım ardından da hüsrana uğradığım isim.. Öykülerin havası iç karartıcı, bunaltıcı. Asla daha önce başıma gelmeyen bir şey oldu hatta. Bir baktım ki midem bulanıyor, kitap öyle bir içine alıp sıkıştırmış ki beni. Çok uzak, yabancı bir his veriyor kısaca. Okumayan fazla kişi yoktur, varsa okuyabilir ama gerekli değil :( Dili ağır değildi diye hatırlıyorum. Bu abartıldığı fikrimden dolayı eleştirildiğim olmuştu. Olsundu. İnceleme dürüst olmalı ;)
