Balkan Savaşı
Aram AndonyanEn Beğenilen Balkan Savaşı Sözleri ve Alıntıları
En Beğenilen Balkan Savaşı sözleri ve alıntılarını, en beğenilen Balkan Savaşı kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Kumanova Muharebesi
11 Eylül sabahı muharebe yeniden başlayıp Sırplar saldırıya geçerken, Manastır'dan sahra topları gelmişti fakat hiç kimse bu topları vagonlardan indirmemişti. Oysa ötede, özellikle toplarının güçsüzlüğü yüzünden, Osmanlı ordusu dakikadan dakikaya perişan oluyordu.
Asker güruhuna karışmış, bölge sakinlerinin varını yoğunu yüklediği binlerce kağnı İstanbul'a doğru yola çıkar. Bu, bütün bir halkın göçü, Türk'ün Asya'ya dönüşüdür.
Yunan ordusunun ilerleyişi
Bütün Yunanlılar ve Rumlar, şehrin düşmesinden az önce muzaffer orduyu karşılamaya hazırlanıyorlardı. Bir mağaza kırk bin bayrak yaptırıp hazırlamıştı. Prens Konstantin için Yunanistan'ın Napolyon'u diyorlardı. Türkiye'deki Rumların bu davranışı anlamlıdır. Zaten nüfusun büyük çoğunluğu Yunanlıları bu savaşta kurtarıcı olarak kabul etti. Ve Türkler, kendi toprakları üzerinde bile, sanki bir düşman ülkesindeymişçesine savaşıyorlardı. Kaldı ki, Rumlarla Türkler, Bulgarlarla Türkler veya Sırplarla Türkler arasında bir manevi kaynaşma imkanı hiç yoktu.
Her millete, herkese, hatta öz ailesine karşı bile kuşkulu olan Abdülhamit, kayıtsız şartsız güven beslerdi Arnavutlara.
Gerçekten de, ayaklanma olaylarına rağmen, Arnavut unsur Osmanlı tahtına daima sadık kalmıştı. Yalnız bağımsızlık savaşında Yunanlılar safında savaşan Ortodoks Arnavut kahramanlar çıkmış, bunun dışında Arnavutlar, Avrupa Türkiye'sinde başkaldırmaya eğilimli unsurları zapt eden bir polis rolü oynamışlardır.
Manastır Muharebesi
"Çok kanlı ve amansız geçtiğini daha önce yazdığım Kumanova ve Perlepe muharebeleri, büyük Manastır meydan muharebesi yanında önemini kaybediyor. Türkler burada Plevne müdafilerinin efsanevi cesaretini ve kahramanca inadını gösterdiler ve Avrupa haritasından silinmeden önce, tam ve kesin yenilgilerine rağmen, şan ve şeref tacına layık olabildiler. Manastır'daki Türk subay ve erlerinin talihsiz cesareti önünde eğiliyorum. Onlar, kazanma ümidi beslemeksizin kahramanca dövüştüler. Onların kahramanlığı Sırpların şerefini de artırır. Perlepe zaferinden sonra, ikinci defa olarak karşılarında öyle bir düşman buldular ki, askeri bilgi bakımından kendilerinden aşağı ise de cesaret bakımından onların dengiydi."
Tüm kitaptaki en ilginç, aynı zamanda en doğru tespitlerden biri
Avrupa Türkiyesi'ni aralıksız allak bullak eden bu ırklar mücadelesinde Türklerin rolü neydi? Bu ilginç bir soru elbette. Yunanlılar, Bulgarlar, Sırplar, Ulahlar, Arnavutlar, Trakya'yı Makedonya'yı ve Arnavutluk'u birbiri elinden kapmaya çalışırken, o toprakların bir hukuki sahibi bulunduğunu hesaba bile katmıyorlardı. Bir sahip ki, hele onların az çok sallantılı tarihi haklarıyla karşılaştırılınca azımsanmayacak bir hak sahibi olarak çıkardı karşılarına. Türkler o diyarlar üzerinde kılıcın hakkına, fetih hakkına sahiptiler. Oralarda başkalarının kanını dökmeden önce defalarca kendi kanlarıyla sulamışlardı o ovaları, yaylaları; en ululardan bir sultana, ünlü komutanlara ve sayısız askere mal olmuştu o topraklar. Sonra, o diyarlar Türklerin elindeydi, Türklerin yönetimindeydi, mülkiyet hakları birçok uluslararası antlaşmayla tanınmıştı; gerçi bütün bunlara aldıran yoktu. Bir Türk devletinin varlığını, bilhassa o ülkelerde bir Türk yönetiminin, Türk memurlarının ve Türk ordularının varlığını hiç hesaba katmaksızın, her kavim kendisi için bir mülkiyet hakkı yaratmaya uğraşıyordu. Tuhaf olan şu ki, bu mülkiyet hakkı doğrudan doğruya Türk'e karşı değil, başka bir kavme veya kavimlere karşı yaratılmaya çalışılıyordu, sanki asıl sahibi Türkler değilmiş gibi. Her hususta tamamen zıt kanaatler besleyen bu kavimler, sadece bir noktada her zaman mutabık olurlardı. O nokta da şuydu: Tartışma konusu ülkeler üzerinde Türklerin hakkı kesin olarak reddedilecekti. Hepsi de, bağımsızlıklarını kazandıktan beri, o diyarları Türklerin elinde sağlam mülkiyet değil, geçici bir emanet saymaya alışmışlardı.