İskenderiye ile başlayan seri farklı bir İskenderiye anlatımı ile bitiyor. Ne kadar sevsem de bir o kadar yoruyor beni Durrell.
Seride fazla bir tempo düşüklüğü var maalesef. Mountolive ve Clea, başlangıç kadar sizi etkilemese de atmosferi ve anlatım tarzı ile büyülemeye devam ediyor.
Her karakteri sahiplenmek zor fakat Pursewaden gibi ek bir karaktere bu kadar fazla anlatım olmasını anlayamadım bu kitapta. Heh sonunda Clea’yı da tanıyoruz dediğim bir kitabın en az elli sayfası Pursewaden’ın hayat görüşleri. Bir yere bağlanmıyor, konu hakkında önemli bir nokta da değil aslında. Bu durum beni biraz kitaptan uzaklaştırdı.
Ne kadar soğusam da arka planda gelişen Clea ve Darley atmosferi güzel bir okuma sağladı. Mountolive’de geçen birkaç olayın da bağlandığı, karakterlerin oturduğu bir kitap Clea. Son dörtlüye yakışır şekilde olmuş. Şaşırdığım, üzüldüğüm noktalar oldu. Karakterler ve İskenderiye kendini çok bağlıyor.
Yazara bazı kısımlarda ne kadar kızsam da ben bu belliği, İskenderiye’yi ve Darley’i sanırım unutamam.
Tekrar okunmayı hak ediyor. Kaçırdığım çok nokta var gibi hissettiriyor her ne kadar olayları anlamama ve kafamda soru işareti kalmamasına rağmen.
Çok sorgulayıcı bir kitap.
Gerçekleşen bir aşkı, dört hatta daha fazla kişiden farklı açılardan okumak müthiş bir zevk. Durrell’in anlatım gücü kadar olayları bağlayış ve etraflıca anlatma kabiliyeti de var. Bir anda başka bir karaktere bağlayıp, o karaktere yaraşır şekilde yazıyor.
Ne adammış bu Durrell. Gerçekten hayran kaldım. Bunu da yazamazsın be, bu nasıl bir fikir dedirtti bana kaç kere.
Justine
Serinin en anlaşılmaz, en ısınma turu olmasına rağmen zorlayıcı öte yandan beni en çok etkileyen ve en çok vurulduğum kitabı. Öykünün zamansızlığına giriş yapıyorsunuz ki bu biraz zor oluyor
