“Eğer insanın konuşacak kimsesi yoksa birden içindeki her şey kaynamaya başlıyor ve taşıyor... O zaman artık kendini tutamıyor ve bir ağaç veya taşla konuştuğunu sanıyorsun...”
Hayat benim için zordu ve az daha çaresizliğe düşecektim. Ama şu ya da bu sebeple onların bunu bilmelerini istemiyordum ve kendimi gerçek bir sorun haline getirdim.
Ama gerçek, acımanın çok üstündedir. Ben de yalnızca kendimi değil, sokaktaki sıradan Rus insanının, bir zamanlar ve bu güne gelinceye kadar içinde yaşadığı acı ve sıkıntılarla örülü küçücük dünyasını anlatıyorum.