Ne Bülent abiyi tanırım, ne böyle bir kitabın olduğunu bilirim.
Kütüphaneye girip aklımdaki kitabı bulamayınca gezindim durdum. Gözüme çarpan ismi; somurtkan ve yorgun suratımı tebessüm ettirdi.
“Çöldeki Penguen”
Sonra dedim ki biz de bu dünyada çöldeki pengueniz.
Çaresiz, uyumsuz, mutsuz. Penguenin kutup sevgisi kadar bizim de cennet sevgimiz olmalı.
Kavuşmak için deli olmalıyız.
Bülent abi olaya ahiret boyutundan bakmamış tabi. Ben payıma düşeni aldım sadece ismini görünce.
Kitaba geldiğimizde; bölüm bölüm yazılardan oluşmakta. Dili cesur ve korkusuz.
Düşmanları olduğunu ve sevilmediğini söylüyor yazar.
Oysa doğruları söyleyen ne zaman sevilir ki?
Dini bir kitap değil. Olmak zorunda da değil. Donanımlı insanların gözünden dünyaya bakmak ayrı keyifli oluyor. :)
Toplumu fazlaca ötekileştirse de; her söylediğini doğru olarak değerlendiremeyiz zaten.
Kitap gün içinde çok rahat biter. Şeker tadında. Güzel.
Genelde kitap okurken riske girmem, yorumlara, satış oranlarına göre alırım. Vakit çok mühimdir çünkü. İsraf olmasına müsaade edemem.
Riske girdim ve sanırım kötü çıkar korkusunu düşündüğüm ve güzel bulduğum için daha güzel geldi.
Ben bir çöldeki penguenim. Asıl vatanıma gitmeyi bekliyorum. Benimle beraber çöldeki tüm penguen arkadaşlarım okusun, pişman olmazlar
