Sabahattin Ali'nin şiiri öz ve biçim olarak
dönemin tipik özelliklerini taşır. Yanlışlarını, yanılgılarını da.
Genelde hececi şiirin içinde, memleketçi edebiyatın dışındadır.
Söyleyişte ise halk şiirinin etkisinde ... Bu etki Dağlar ve Rüzgar
adıyla kitaplaştırdığı şiirlerinde halk şiirinin geleneksel sesini
yakalamak biçiminde somutlaşır.
Yalın bir tanımlamayla ben'in şiiridir Sabahattin Ali'nin şi-
irleri. Aşk, yalnızlık, umutsuzluk, karamsarlık şiirinin başlıca
temalarıdır. Kent yaşamı, insanlar arası ilişkilerdeki ikiyüzlü-
lük onu bunaltmakta, dağlara sığınmaya itmektedir. Onda öz-
gürlüğün, insanı sınırlayan bağlardan kurtulmanın simgesidir
dağlar. Kabına sığmaz, coşkun bir kişiliğin, elindekiyle yetine-
meyen, yükselmek isteyen bir yeteneğin göstergesidir.
Hep bir olumsuzluk dile gelir şiirlerinde. Aşkı olumsuzdur;
çünkü karşılık görmez, sever ama sevilmez. Yalnızdır; çünkü
terk edilmiştir, dostsuzdur, güvenebileceği kimse yoktur. Ka-
ramsardır; çünkü yalanın egemen olduğu bir dünyada yaşa-
maktadır, yapmacıktır her şey, gösterişten ibarettir. Umutsuz-
dur; çünkü insanı tanıdıkça insandan uzaklaşmaktadır. Sonun-
da kendisine dayanır. Bu açıdan duygularını anlatmak için bir
araçtır sanki şiirleri.
