Otobiyografik nitelikteki bu eser merhum Gazali'nin hayatından bazı kesitlerle beraber, merhumun hakikat arayışı serüvenini anlatmaktadır. İçerik daha ziyade felsefiktir. Hakikate ve kesin bilgiye nasıl ulaşabileceği üzerine kafa yoran Gazali, hakikati arayan kimselerin dört kısma ayrılmış olduklarını tespit edip (kelamcılar, batıniler, felsefeciler ve sufiler) diğer üç yolla neden neticeye varılamayacağını açıklayarak doğru yolun sufilerinki (tasavvuf) olduğu kanaatine varmıştır. Sonrasında da radikal bir karar alarak -bu işi sırf Allah rızası için yapmadığı özeleştirisiyle- şöhretli Nizamiye Medresesi Başmüderrrisliği görevini terk etmiş ve inzivaya, tabir-i diğerle uzlete çekilmiştir. Yaklaşık on yılını uzlette geçiren Gazali bu yıllarda yaşadığı manevi dönüşüm, vâkıf olduğu ilimler ve kendisine keşfolunan birtakım esrar-ı ilahi neticesinde artık İslam aleminde Hüccetül İslam unvanı ile anılacak büyük âlim İmam Gazali olarak karşımızdadır. Ve ömrünün sonlarına doğru İslam tarihindeki kuşkusuz en önemli eserlerden biri olan İhyau Ulumiddin'i te'lif edecektir...
İmam Gazali okumaya başlayacaklara naçizane tavsiyem önce bu eseri okuyarak İmam ile tanışmaları, sonrasında güçleri yeterse İhyau Ulumiddin'i, yetmez ise İhya'nın özeti niteliğinde olan Kimya-yı Saadet'i, ona da yetmez ise özün özü diyebileceğimiz Âbidler Yolu'nu okumalarıdır.
