Sözler ve Alıntılar
Bizim için en belirgin, en acil ve anlamlı soruların, şanssızca ya da tam tersi şekilde, çok karmaşık ve ‘nihai’ oldukları bir gerçektir.
Sayfa 25 - Pdf
Bilginin olağan bir çeşidi, bir fikre ya da bir başkasının otoritesinin kabulüne dayanır. Yaşamın pratik sorunlarını ve geresinimlerini gidermekte kullandığımız günlük bilgilerin çoğu, bu iki yoldan biriyle kazanılmıştır. Bir kitabı okurken, öğrenilenlerin çoğu, sırf kağıda basılıp sunuldukları için doğru kabul edilir; bu arada umarım sizler bundan daha eleştirel olacaksınız.
Bugün bulunduğumuz noktanın değerini anlayabilmek için, entelektğel açıdan nereden geldiğimizi ve bugünkü üstünlüğe nasıl ulaştığımızı bilmeliyiz.
Sayfa 18 - Pdf
Bilim, kesin ya da kanıtlanmış bir ifadeler sistemi değildir; durmadan belli bir sona doğru ilerleyen bir sistem de değildir. Bilimimiz bilgi (epistemâ) değildir; hiçbir zaman gerçeğe ulaştığını ya da onun yerine geçtiğini, örneğin olasılıkla bile, öne süremez.
Gerçi hem Platon hem de Aristo, gözlemcinin aklından bağımsız bir dış dünyanın varlığına inandıkları için realisttiler...
Bu kitap, daha öncesinde fiziğe giriş seviyesinde bir ders almış olan; fen, mühendislik, felsefe ve sosyal bilimler öğrencilerine, felsefenin fizikle olan ilişkisine ilgi duyan bilim insanlarına ve bilim felsefecilerine özellikle ilginç gelecektir. Ayrıca bilim felsefesi konusunda üniversite üçüncü/dördüncü sınıflarda okutulacak bir derste kaynak kitap olarak da kullanılabilir.
Şaşıran?
Günümüz okuyucusu Newton’un belki de simya ve eski kutsal kitaplara ilişkin metinler üzerine olan çalışmaları için Principia ve benzeri ‘saygıdeğer’ konularda olanlar kadar, hatta daha fazla, sözcük yazdığını öğrenince şaşırabilir.
Newton, yıllık profesörlük seminerleri kapsamında 1670’de verdiği ilk seminerin konusu olarak optikteki araştırmalarını seçti ve 1672’de araştırma sonuçlarını Londra’daki Kraliyet Derneği’ne (Royal Society) yolladı. Derneğin kıdemli üyelerinden olan ve Newton’un bazı yorumlamalarını sorgulayan Robert Hooke (1635-1703) başta olmak üzere, kimileri dışında bu çalışma orada genel olarak iyi karşılandı. Newton sonradan Hooke ve diğerleriyle bir dizi uzayıp giden tartışmaya girişti. Sonra Newton, yaşamında daha sonraları da olacağı gibi, her türlü açık eleştiride aşırı sinirlendi. Sonuç olarak, yaklaşık 1678’den 1684’e değin kendi çalışmalarının inzivasına çekildi ve Hooke’un vazgeçmez bir düşmanı oldu. Herhangi bir şey yayınlamayı reddetti. Öyle görülüyor ki, Newton ilk sinir krizini o zaman yaşadı ve bu kendi kabuğuna çekilme sürecinde Hermesçi gelenek ve simyayla yoğun olarak ilgilenmeye başladı.
Sayfa 139Kitabı okudu