Gece Yarısı Güneşi
Refik ÖzdekGece Yarısı Güneşi Sözleri ve Alıntıları
Gece Yarısı Güneşi sözleri ve alıntılarını, Gece Yarısı Güneşi kitap alıntılarını, Gece Yarısı Güneşi en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
İnsan tutkun ise, varlığını ancak tutkun olduğu sevgiliyle sürdürebileceğine inanacak kadar vurgun ise, istediği kadar uzaklara gitsin, çevresinde görüntüler ne kadar değişirse değişsin, o sevgili gözünden gitmiyor, aklından çıkmıyor..!
Sayfa 213 - Ötüken NeşriyatKitabı okudu
- Senin geceyarısı güneşi dediğin, sakın, kayan bir yıldızın, çakan bir şimşeğin ışıltısı olmasın. Bu parıltılar bir an için gözünü kamaştırır, sonra daha koyu karanlıklar içinde bulursun kendini.
Sayfa 41 - Ötüken NeşriyatKitabı okudu
Kalemle atılan imzalar silinebilir, belki yitirilirdi ama, ruhsuz körpe dudaklarla atılan imzalar hiç silinmez, hep kalırdı.
Sayfa 17Kitabı okudu
Benim cinim yanımda olmasa da vardı, gerçekti ve şu anda kalbime tahtını kurmuş, orada oturuyordu. Yalnız yine de, kendimin etten kemikten değil de, duygulardan yaratıldığına inanır olmuştum. "Zaten duygusuz insanın taştan ne farkı olur?" diye de bir gerekçe buluyordum kendime.
Sayfa 217Kitabı okudu
Fin evlerinde iki özelliği altını çizerek belirtmek istiyorum. Birincisi temizlik idi. Temizliğin kendine özgü, rengi, kokusu, havası vardı her evde. İkinci özellik kitaplık idi. Her evde kesinlikle bir kitaplık vardı ve evin en güzel, en değerli eşyasından biriydi bu kitaplık. Hayır, eşya değil evin kapısı, penceresi, duvarı gibi vazgeçilmez, bütünleyici bölüm idi. Daha sonra yeni yapılan, satışa çıkarılan işçi evlerinde de zengin evlerinde de gördüm bu kitaplıkları. Evin mimarı kitaplığın yerinin çizimini mutlaka belirtiyor, inşaatçı da onu mutlaka yapıyordu...
Sayfa 23Kitabı okudu
İnsan üzüntüden de, sevinçten de ağlayabilirdi. Ama, büyük üzüntülerin de bazen büyük mutlulukların bir ürünü, bir sonucu gibi doğduklarını bugün daha iyi anlıyordu: Birbirlerini çok sevdikleri için o denli mutlu olmasalar, kısa bir ayrılık için o kadar üzülürler miydi hiç!
Sayfa 115 - Ötüken NeşriyatKitabı okudu