“Ey hikmeti akılları mest eden!
Ey kudreti selleri bile durduran
Ey kalpleri nur ile dolduran
Ey cihanı geceye döndüren!
Ey gönülleri ağlatan, inleten!
Ey feryadı kahkahaya çeviren!
Ey fikirleri, ilimleri yaratan!
Senden bu var oluş, değişim
İnsanda sefa, kemal, vuslat
Cihanda cefa, zeval, hasret
Senden, yine hepsi senden, Allah!
Sensin bize en büyük yardım kapısı.”
Ayanzade Namık Ekrem “Hicran”
Ey şiir-i semavî, yetişir sûz-ı revanım
Feryâdıma imdat
Allah için olsun, bitiyor tâb u tuvânım
Yetmez mi bu feryat
Pişimde fürûzan oluyor nur-ı hayalin Her noktada canan!
Lâkin beni mahvetmededir fikr-i visâlin
Bu derdime derman...
Ey hâlik ü râzıkım, Allah’ım!
Kurtar beni gamdan ey penâhım!
Ey âlemi şadıman eden hakk!
Ey ateşi gülistan eden hakk!
Ağlatma bu derd-mendi Allah!
Tevfikini et benimle hem-râh...