Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.2
Kalpazanlar
André GideKalpazanlar Yorumları ve İncelemeleri
Kalpazanlar yorumları ve incelemelerini, Kalpazanlar kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Kalpazanlar puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Puan
7.410 üzerinden
·
Puan vermedi
#AndreGide
#Kalpazanlar 402 sy
"Herkesin hile yaptığı bir dünyada, gerçek insan bir şarlatan gibi görünür."
_____________________
Merhaba arkadaşlar 🪽
Bu kez sizlere Nobel Edebiyat Ödüllü Fransız yazar Andre Gide'nin 1925 yılında kaleme aldığı ;
Aile kavramını- bağlarını- hayatını ,düzenbazlığı, yalanı, dolanı, kalpazanlığı,
İYİ MİSİN YOKSA KÖTÜ MÜ?;
Ayağımın tozuyla Fransız Edebiyatı getirdim size.Çok eskilerden 20.yy gideceğiz bu kez o zamanla günümüzü karşılaştırma fırsatı bulabilecek hadi canım yazar bunları o dönemde nasıl yazmış,günümüzde yaşadıklarımızın hepsi buna benzer diyeceğiniz bir metin eşlik edecek. Tabii ki zamanını doğru seçtiğiniz ve kitap da okunmayı seçtiği vakit...
Neden doğru zaman da okumak önemli çünkü yoğun bir metin bekliyor sizi.Fazlaca da karakter.Hep diyorlar ki karakterleri not alın öneride bulunuyor kitabı okuyan arkadaşlar var olsunlar. Bende size bırakıyorum okuyucuya, çünkü ben karakterleri not alma gereği duymadım.
Roman içinde roman tekniği ile yazılmış bu eser ilk bu teknikle yazıldığı için diğer romanları da etkilemiş o yüzden önemli,eserin bir diğer önemli noktası ise yazarın ilk romanının ilgi görmesi ve ödüle layık görülmesi.
Topluma uymayan,ahlak dışı davranışları karakterler üzerinde sorguluyor yazar.Öyle bir hale getiriyor ki,içindeki kötülüğü kimi zaman gösteriyor kimi zamanda melek gibi bir insan olabiliyor o karakter.İki yüzlü diyelim.Çıkarına göre içindeki kötülüğü gösteren insanlar üzerinde roman içinde öykü olarak da nitelendirebileceğimiz(çünkü hikayeler biraz kopuk) bu hikayeyi okurken çok net göreceğinizi düşünüyorum günümüz insanını.
Kalpazanlara kara para ticaretine yer verilmiş ancak biraz daha üzerinde durulsaymış daha iyi olurmuş eser onu düşündürttü bana.
Doğru zamanda okumanızı tavsiye ederim.
Mutlu Kalın.
Kitap oldukça klasik bir eser gibi başlıyor; Bernard, yaşadığı evde gerçek babasının aslında bir başkası olduğunu öğrenir ve bir mektup ile evi terk eder. En yakın arkadaşı Oliver'ın evinde geceyi geçirir. Ardından Bernard, (Oliver'ın yazar olan dayısının) Edouard'in çantasını ele geçirir ve bu noktadan sonra farklı bir okuma deneyimine şahit oluruz. Edouard'in günlüğü icerisinden olaylar ve durumlar hakkında bilgilere ulaşırız. Bernard buradan edindiği bilgilerle Eduard'ın yoluna çıkar ve yakın temas kurarak kendi geleceğinde bazı değişikliklere sebep olur. Günlük dışında kalan olaylar içerisinde diğer karakterlerin birbirleri ile olan bağlantılarını okuruz.
Benim için doğru zamanlama ile okuduğum bir eser oldu. Farklı bir deneyim, takip etmesi zor gelebilir. Ben oldukça keyif aldım olayların akışına bıraktım kendimi. Bir anti roman deneyimi olarak bende pozitif bir etki bıraktı. Her okuyucuya hitap etmeyebilir farklı deneyim arayanlara önerimdir.
Babası bildiği adamın öz babası olmadığını öğrenen bir genç, edebiyata gönül vermiş arkadaşı ve bu arkadaşın yazar olan üvey dayısının kesen hayatları… Üçünün yaşadıkları ile paralel ilerleyen, dayının yazdığı günlüklerden oluşan bir roman denemesi… Su gibi akan sayfalar, edebiyatla iç içe olaylar, yazarlar, şairler, yaşlılar, enteresan aşklar… Ben kitaba bayıldım. Kurgudaki üstü kapalı eşcinsellik anlatımı oldukça hoşuma gitti. Kitaptaki merak unsuru daima yüksekti ve her sayfasıyla kendine bağladı. Ufaktan bir başlayayım diye elime alıp birkaç günde bitiriverdim. Öyle güzel bir kitap.
"İçimde bulanık bir biçimde, olağanüstü eğilimler duyuyorum, dip dalgalarına benzer şeyler, deviniler, anlaşılmaz çırpınışlar ki anlamaya çalışmak istemiyorum, gözetlemek bile istemiyorum, oluşmalarına engel olmaktan korkuyorum. Pek yakın zamanlara kadar, durmamacasına çözümlerdim kendimi. Sürekli olarak kendi kendimle konuşmak alışkanlığındaydım. Artık, istesem bile yapamıyorum. Birdenbire, ben farkına bile varmadan sona erdi bu hastalık. Bu iç konuşmanın bir tür ikilenme gerektirdiğini düşünüyorum, kendimden başka birini kendimden fazla sevmeye başladığım günden sonra bunu yapamaz oldum."(281)