Leopar, Italyan yazar Giuseppe Tomasi di Lampedusa'nın ölümünden bir yıl sonra 1958 yılında yayımlanmış.
Bazı eleştirmenler, Leopar'ın yalnız İtalyan değil, dünya edebiyatının bir başyapıtı hatta 20. yüzyılın en önemli romanlarından biri olduğunu ileri sürüyor. Ben ise üniversitede çok sevdiğim hocam Cemil Güzey'in ödevlendirmesi ile tanıştım bu güzel kitapla... Roman, Sicilya'da Bourbon Krallığı'nın çöküş yıllarında soylu bir ailenin, özellikle de ailenin reisi Prens Fabrizio Salina'nın yaşamöyküsünü anlatıyor. 70 yaşına gelmiş, ilginç özellikleri ve uğraşları olan Fabrizio Salina, soylulara özgü dünyanın çöküşüyle birlikte yavaş yavaş ilerleyen kendi çöküşünü de hüzünle yaşar. Bir yolculuk sırasında rahatsızlanarak, denize bakan bir otel odasında dinlenmeye çekilen prens, mumun alevinin sönmek üzere olduğunu
sezinler. Hayatının muhasebesini yapar ve, "Her şeyin olduğu gibi kalmasını istiyorsak her şeyi değiştirmeliyiz!” diye düşünür. Luchino Visconti'nin 1963'te beyazperdeye uyarladığı Leopar, sinema tarihinin başyapıtlarından biri olarak da anılmaktadır. Benim Leopar'da en çok hoşuma giden yön ise, mitoloji kullanılarak yapılan benzetmeler, örneklendirmeler oldu.
