Dünya aşağı yukarı, buna hiç mi hiç elverişli olmayan iki zihniyet türüne sahip insandan müteşekkildir. Şöyle ki kendilerini olduklarından daha becerikli zannederek hükümlerinde acele etmekten kendilerini alamayan ve bütün düşüncelerini bir düzen içinde sevk etmek için yeterince sabırlı olmayan bir zihniyet taşıyanlar vardır: bunun sonucu olarak da benimsedikleri ilkelerden bir kez bile şüphelenme ve herkesin yürüdüğü yoldan sapma hürriyetini kendilerinde görseler, doğru yere çıkmak için gidilmesi gereken patikayı artık bir daha asla bulamayıp ömür boyu sapmış kalacaklardır.
Sonra bir de, doğruyu yanlıştan ayırt etmekte, kendini yetiştirebilmiş bazı insanlardan daha az becerikli olduklarına hükmedecek kadar akıllı ya da mütevazi olanlar vardır ki daha iyisini kendi başlarına aramaktansa başkalarının görüşlerini takip etmekle yetinmeleri gerekir.
Descartes 17.yy'da, 21.yy'ı ancak bu kadar net görebilirdi.
Ve bir insan felsefe yoluyla, mantıkla ve matematikle ancak bu kadar güzel ve zekice Tanrı'ya ulaşabilirdi.Okuduğum her cümlesinden etkilendiğim, bunları ben neden düşünemiyorum, neden Tanrı'nın verdiği aklı yeterince kullanmıyorum deyip kendimi bana defalarca sorgulatan eşşiz bir kitaptı benim için. DÜŞÜNEREK VAR OLMAK isteyen herkese tavsiye ederim. :)
