Bu kitabı okurken bir sivri sinek ilk önce benim kulağıma kondu sonra ben sivrisineği kovunca kitabın üzerine kondu. Bende onu öldürdüm ama istemsizce bir hareketle ve kitap benim için sivrisineğin kanının bulasmasıyla kanlı kitap sıfatını aldı. Kitapla alakasız bir olay gibi görünse de aslında sineğin kanının kitaba bulaşması bu alakasızlığı ortadan kaldırmış oldu!
Kitabı okurken çok sıkıldım ama okudukça anladım ki: yazarın o dönem için anlattıklarını dünyada bilen kişi sayısı bir elin parmağını geçmeyecek kadar az ve yazar bunu yaparken Allah'ın varlığını inkar etmiyor. Kendi zihnini sorguluyor yani suçlu varsa, insandır mantığıyla hareket ediyor. Takdire şayan bir durum.. O yüzden de eğer yazarın yaşadığı dönemde bu kitabı okumuş olsaydım, "Aman Allah'ım bu ne muhteşem bir kitap derdim." Burası da bir gerçek.
Kitabın sonuna doğru çok faydalı ve her dönem için geçerli olan bir bilgiyi aldım ve zihnime kazıdım: Bazı doğrular soylenmemelidir. Söylendiği zaman, o doğrular insanlar tarafından sizi meşgul eden yanlışlara çevrilir ve bu da sizin kendinizi hem işinize vermenize, hem de gelişmenize engel olur. O yüzden bazen bildiklerimizi kendmize saklamayı öğrenmeliyiz. Bunu zamanın akışına bıraktıkça, bizim haklılığımız ortaya çıkacaktır.
Okumanızı öneririm ve keyifli okumalar dilerim.
