Askeri disiplin, savaş meydanında etkin bir şiddet kullanımını, birliklerin verim ve kapasitesini düşürecek en ufak tereddüt, dikkatsizlik, isteksizlik, korku, heyecan, duygusallık gibi düzensizliğe neden olacak tehdit ve tehlikelerin sürekli engellenmesini, yani, davranışların öngörülebilir olmasını amaçlar.
Shirley Ardener, “ruh sağlığı yerinde olan bir kişinin -Kadın veya erkek olsun- ölme ve öldürmeyi ürkütücü bulması, silah
seslerinden korkup, içsel olarak savaş meydanından kaçması gerektiğini söylüyor."
En önemli aşama da bu noktada başlamaktadır. Bir erkeğe silah kullanmayı, ateş etmeyi öğretmek yeterli değildir; sorun, onu bu silahların ardı arkasına patladığı alana çekmek, bir şeyler yapana kadar orada kalmasını, vazgeçmemesini, ayrıca çatışmanın seyrini değiştirebilecek zararlı
bir saldırganlığa, başıboş bir cesarete geçit verilmemesini sağlamaktır. Ordunun istediği, yeterince saldırganlık ve şiddet kullanmak için yeterince Şehvettir.
Bu yüzden, kendilerine söylenilenlere sorgusuz uyma ve emredileni yapmaları, askerlerden ilk
beklenilendir. Her şey, önceden belirlenmiş bir disiplin çerçevesinde çizilerek, en ufacık bir tesadüf ve keyfiyete izin verilmez. Yaşamları ile ilgili her detaya karar verilerek, kendi başlarına karar almaları engellenir.