İçerisinde kısa ama etkili pek çok öykü bulunan eser, Poe'nun karakterinin ve belki de düşlerinin bir yansıması olarak çıkıyor karşımıza. Öykülerin tamamında ölüm teması işleniyor. Ama bu ölüm kesinlikle zoraki olarak öyle okuyucunun gözüne sokulmuyor, aksine anlatılan diğer unsurlardan daha olağan, daha normal şekilde aktarılıyor. Burası asıl ürkütücü kısım bana göre. En imkansız görüneni en sıradan haliyle, ironik ve ilginç işlemeyi çok iyi biliyor yazar.
Öyküler arasında en keyif aldığım başlıkta da ismi kullanılan 'Morgue Sokağı Cinayeti' oldu. Hikâyede zekasıyla ve çözümleme becerisiyle bizleri etkileyerek sıradışı bir cinayeti aydınlatan baş karakter Dupin, yıllar sonra yazılacak olan Sherlock Holmes'a da ilham kaynağı olmuştur. Sadece buna bakarak bile ilklerin ve garipliklerin yazarı olarak Poe'ya hayranlık duymamak oldukça zordur.
Sevgiler..
