Ormanda Bir Balkon
Julien GracqOrmanda Bir Balkon Gönderileri
Ormanda Bir Balkon kitaplarını, Ormanda Bir Balkon sözleri ve alıntılarını, Ormanda Bir Balkon yazarlarını, Ormanda Bir Balkon yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Yaşam kendi kendisine kavuşmuyordu.
Son
Sayfa 149 - YKYKitabı okudu
Nasıl bir yokluk..
Kafasında anılar dönüp duruyordu. İnsansız bir dünyanın anılarıydı bunlar; kışın örtüsü altındaki ormanda yapılmış uzun gezintilerin ve penceresinden yalnızca sisli güneşin altında eriyen kardan süzülen ılık damlaların birer birer dalların uçlarını tombullaştırdığı görülen berkitilmiş evde geçirilmiş öğle sonralarının anıları ..
.
Sayfa 145 - YKYKitabı okudu
Ne kafasında boşluk ne de şakaklarında serinlik hissediyordu. Bayılmanın insana neredeyse cazip gelen kıyısıydı bu. Bunun ötesinde de bir rahatlama, bir hafifleme vardı; sayfanın çevrildiği, günün bittiği duygusu.
Sayfa 141 - YKYKitabı okudu
Sessizlik mutlaktı ama artık ormanın sessizliği gibi değildi. Sokağa taşan taş duvarların geceye verdiği kederli ve içe dönük nüansla dopdolu, dul bir sessizlikti.
Sayfa 147 - YKYKitabı okudu
.. insanı toprağından kökleyen bir hesaba katılmamışlık duygusu elden ayaktan kesiyordu.
.
Sayfa 136 - YKYKitabı okudu
Dinginlik mutlaktı;
alacakaranlığın sessizliği ve yürek üşüten soğuğu, yaklaşan şafağa garip bir sıradışılık, bir resmiyet havası veriyordu. Sanki bu, toprağa işleyen gün değildi de bu dünyaya ait olmayan arı bir beklentiydi.
İçinde anlaşılabilir bir anlamın belli belirsiz dalgalandığı aralık bir gözün bakışlarıydı.
"Ev" diye düşündü evi ilk kez görüyormuş gibi. "Bir şeylerin geleceği bir yolun karşısında tek başına bir pencere ... "
.
Sayfa 134 - YKYKitabı okudu
Kafasının içinde sabaha özgü taze bir mırıltı oluşuyor, bir daha da susmuyordu. Sanki bir fon gürültüsü, çok alışıldığı için fark edilmez olmuş bir tür gıcırtı kesilmiş, hayatını karıştırmaktan vazgeçmişti.
.
Sayfa 133 - YKYKitabı okudu
Benliğinin derinliklerinde, kışa girerken yollarda kuru yaprakları dans ettiren yeller gibi küçük, kuru, şen ve küstah bir rüzgarın esişini dinliyordu.
.
Sayfa 132 - YKYKitabı okudu
.. boğazının dibinde bir yerde sisin taze çamaşır tadını duydu.
Bu ağır buğuda demlenen gece yaklaşan sabaha doğru yavaşça, kıprtısızca çürüyüp ayrışıyordu.
.
Sayfa 131 - YKYKitabı okudu
Uzakta, ötelerde, derinden gelen bir dalganın az önce toprağı süpürdüğünü pekala biliyordu ama kendisi yalnızca bu dalganın, altından gürültüsüzce kayan yuvarlak ve pürüzsüz sırtı ile kendi hafifliğini hissediyordu. Dalganın ardında insan biraz afallamış olarak bir yasak bahçe sessizliğinin içine düşüyordu.
.
Sayfa 130 - YKYKitabı okudu
Dünya artık yalnızca bataklıkların üstünde uçuşan küçük alev dillerine benzer, tüy gibi hafif küçük ölü ruhlarla meskun gibi geliyordu.
Sorular sona ermişti, gün tamamıyla sönüyordu artık. "Sahiden de geç olmuş" diye düşündü birden, hemen hiç telaşsızca ... "Akşam karanlığı... Ama o kadar da kötü bir saat değil. İnsan sanıldığından daha iyi görüyor."
Sayfa 129 - YKYKitabı okudu
O palamarları birer birer çözme ihtiyacı, yürek hoptatan, koyuver gitsin anlamındaki o hafiflik ve safra atma duygusu ...
"Ben zaten hep çürük bir iple bağlıydım"..
Sayfa 127 - YKYKitabı okudu
Sanki dünya tembelce bir omuz hareketiyle insanı silkip attıktan sonra tekrar uykusuna dalıyordu. "Belki de ben öte taraftayım " diye düşündü arı bir rahatlık ve mutluluk ürpertisiyle. **Kendini hiçbir zaman kendine bu kadar yakın hissetmemişti**.
Sayfa 126 - YKYKitabı okudu
Dünyada bazı kusurlar, içine bir kez süzülmenin yeterli olduğu, bilinmeyen damarlar olmalıydı.
Sayfa 126 - YKYKitabı okudu
Savaş tiyatrosu..
Onu asıl şaşırtan, bu ani ve şiddetli kabarış, bu aşırı gümbürtülü dekor yerleştirme tarzı ile hemen ardından gelen unutkanlık ve boşluktu. Önce masaya yumruğunu vurup kıran, sonra da kafasının dumanları arasında kime kızmış olduğunu hatırlamaya çalışan sarhoşlar gibi ...
.
Sayfa 113 - YKYKitabı okudu