Teması ölüm olan bir kitap...Okurken o soğukluğu hissediyorsunuz ve ilerlemek her hikayeden sonra biraz daha güçleşiyor. Ama yine de hayatın gerçeği olan bir şeyi hatırlamak bizim yararımıza."Her canlı ölümü tadacaktır." Adını en sevdiğim mevsimden alması dikkatimi çekti, biraz da dramatik ruhuma hitap ettiğini fark ettim. Bu kitabı okumak size bir şey kazandırır mı emin değilim. Belki de eziyet olarak algılayabilirsiniz. Objektif olursak, ölüm gerçeği, sürükleyici biraz da iç karartıcı bir dille yansıtılmış. Depresif bir modda okunmaması tavsiye edilir, zaten karanlık bir ruh halinde pek bir getirisi olmayacağını rahatlıkla söyleyebilirim.
Son olarak, şu dünyada yaşanacak son gerçeğin ölüm olacağını varsayarsak, hayatta kalabilme çabanıza olumlu olumsuz düşünceler ekleyeceği aşikar.
İçindeki çoğu öykü bir yerlerden sizi vuruyor. Ama beni asıl vuran 2 öykü oldu. Başlangıç kitabı olarak okunabilir. Hatta günlük olarak öykü kitabı yapabilirsiniz. Ben tabi bunu yapamayacak kadar sabırsız kaldım.
Hiç yoğun bir şekilde içiniz sıkıldı mı? Ya da yoğun bir karamsarlığa kapıldınız mı? Bu ruh hallerine alışkın değilseniz biraz alıştırma gerekecek fakat eğer daha önce yaşadıysanız, bir de yağmurlu bir havada bir kahve eşliğinde Sonbahar Ülkesi'nin öykülerine adım atın bakalım.
Bilim kurgu, korku ve yeri geldiğinde fantastik ögeleri birbirine
“Sonbahar Ülkesi… O ülke ki her zaman yılın sonlarında yer alır. O ülkede tepeler sisli, nehirler pusludur. Öğlenler çok çabuk geçer, akşamın alacakaranlığı oyalanır, gece yarıları ise kalıcıdır. O ülke; kilerlerde, alt kilerlerde, kömürlüklerde, dolapların içinde, tavan aralarında ve güneş görmez yerlere bakan mutfakçıklarda var olur. İnsanları
Ölüm bu ülkede kol geziyor. Her hikayesinde ölümü anlatan bir eser. Kimi zaman bir kaza, kimi zaman cinnet geçiren bir koca hatta bebek katiller...Kitabı okurken her yanınız gerilip kasvet dolacak, işte buna Ray Bradbury etkisi denir.
