Sverdlov Sözleri ve Alıntıları
Sverdlov sözleri ve alıntılarını, Sverdlov kitap alıntılarını, Sverdlov en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Durum, ağır yenilgiden sonra çalışmayı hızla yeniden düzene sokmanın olanaklı olmayacağı, belli bir dönem beklenmesi gerekecek gibi gözüküyordu. Ama işçi hareketinin gücü, sadece zaferlerin değil, tersine ağır yenilgilerin de deneylerinde pekişiyordu. Bu, işçi sınıfının en iyi temsilcilerinin parti bayrağı etrafında toplandığını gösteriyordu. Çünkü onlar, yenilgi günlerinde çarlık mutlakiyetinin ne anlama geldiğini ve “çarın merhameti”nin gerçekte nasıl olduğunu görmüşlerdi.
İşçiler arasında öfke artıyordu, mevcut düzene karşı mücadele çabası büyüyordu. Ama grev ve iş bırakmak gibi denenmiş
mücadele araçları Ural’da her zaman işçileri başarıya götürmüyordu. Bazı işletmelerde işverenlerin bizzat kendileri iş gününü kısaltmaya ya da işletmeyi iki üç gün kapatmaya karşı değillerdi. Sadece iyi örgütlenmiş, uzun süren ve inatçı bir grev başarı getirebilirdi.
"Kitabı yaşamla sınıyorum; yaşamı da kitapla. Bu benim eğitimim”
Sverdlov'un çağrısı
Gözlüğünün arkasından, derin parlayan gözleriyle herkesin yüzüne bakıyordu Mihayloviç... Ama sesi, bir çağrıyı andırıyordu: "Yoldaşlar! Mutlakiyete karşı saldırıyı devam ettirelim! Askeri bir örgüt kuralım! Mücadele gruplarından yoldaşlar! Silahlarımızı kaldırın ve daha fazla temin edin. Ordu birlikleri arasında çalışalım, orduyu halkın tarafına çekelim!... Yaşasın devrim!..."
Sayfa 68Kitabı okudu
Bolşevik Zekâsı
Yakov Mihayloviç, Yekaterinburg Kız Lisesi sınıf hocasının oğlu olan Petersburg Üniversitesi öğrencisi Lev Gerz’in komiteye verdiği pasaportu almış, Perm’e gidecekti. Ama Yekaterinburg’dan nasıl çıkacaktı? Şehrin küçük bir istasyonu vardı ve Perm’e giden trene de orada biniliyordu. İstasyonda normal olarak az insan bulunuyordu, ama orada Andrey’i
Ama nesnel koşullar, bütün derinlikleri içinde kavranmadığında ve devrim için kullanılması becerilemediğinde, tek başına istenen sonuçlara götürmüyor, zaferi yakınlaştırmıyor.
Ayrılığımız uzadıkça, Yakov Mihayloviç’in aileye ve çocuklarına özlemi büyüdü. 27 Ekim 1914’te şöyle yazıyordu: “Çocukların resimleri gözümün önünde, masanın üstünde duruyorlar... Hayır, mutlaka çocuklarımı ve sevgili küçük karımı yeniden görmem gerekir. Sevgilim! Siz sevgililerimi düşünmediğim tek an geçmiyor... Yüreğim için sevgi ve değerli olan insanlara içten bağlı olma bilinci, beni mutlu ve neşeli ediyor... Evet, birbirini seven insanları birbirinden ayıran çıplak şiddet ve barbarlıktır. Böyle bir barbarlığın sona erdirileceğine güvenelim.”
Hapishaneden çıktıktan sonra, örgüt faaliyetinin nasıl değiştiğini, yeni tarzda faaliyet sürdürüldüğünü hemen fark ettim. Her şeyden önce dikkatimi çeken, yeni insanların katılması ve örgütün büyümüş olmasıydı. Örgütün her üyesi, komiteden veya kendi parti grubundan belli görev alıyordu. Ne yapacağını bilmeyen hiç kimse yoktu. Herkes, görevini yerine getirdikten sonra, yeni bir görev alacağından emindi. Herkes, kendisine verilen göreve yürekten sahip çıkıyordu. Propagandacı, çevre katılımcıları tarafından övülmek istiyordu; bildiri dağıtıcısı, bütün işletmenin, bütün sokağın, bildirilerin nasıl bir ustalıkla dağıtıldığından bahsedilmesini arzu ediyordu. Daha önce tanıdığım yoldaşların şimdi oldukça zor görevleri verine getirdiklerini tespit ettim. Bana öyle geliyor ki, ben hapishanedeyken insanlarımız çok büyümüşlerdi!
Yakov Mihayloviç, ümidini kaybeden bir yoldaşı yeniden eski haline getirmeyi, ona enerji ve kendi gücüne zorunlu inancı vermeyi çok iyi biliyordu. Ona güvenilirdi, ona çeşitli sorunlarla, sadece faaliyeti değil, bilakis kişisel ve hatta en gizli sorunlarla da gidilirdi. Örneğin, bizim örgütte, adını hatırlayamadığım genç bir partili işçi vardı.
“Yoldaşlar! Mutlakiyete karşı saldırıyı devam ettirelim! Askeri bir örgüt kuralım! Mücadele gruplarından yoldaşlar! Silahlarımızı kaldırın ve daha fazlasını temin edin. Ordu birlikleri arasında çalışalım, orduyu halkın tarafına çekelim!.. Yaşasın devrim!..