Toprak, Germinal ve bir aşk hikayesine ortak bir eleştiri yapmak istiyorum.
Bir kere birinci dünya savaşı sonrası burjuva ahlakının ne kadar yozlaştığını kadının nasıl iktisadi bir meta haline geldiğini, nasıl bir mülkiyet mevzuu haline geldiğini hemen hepimiz anlıyor ve biliyoruz.
Zola'nın bu üç eser ve diğer tamamında bunu işlemesi dönemin şartlarının gereği ya da dönemin hikayesi olması hasebi ile kabul edilebilir ve hatta edilmeli de.
Ancaaaak bunu aktarış şekli bende Emile Zola'nın bastırılmış duygularını okura fışkırtan bir sapık olduğu ya da böyle değilse affınıza sığınarak dönemin Fransız kadınlarının top yekûn bacakları birbirine kavuşmayan o......lar olduğu intibaını bırakıyor.
Nasıl olur nasıl başarır da en saf en temiz aşk hikayelerini bile kenarda köşede, tarlada bahçede, evde arabada çirkin, seviyesiz zift kokan bir cinsellik teması ile verir, nasıl başarır anlamakta güçlük çekiyorum.
Oysa hikayeleri öyle güzel ve öyle gerçek ki böylesine kirletilmeyi hak etmiyorlar.
