Geçmişe gidiyorsun, 1900'lerin İstanbul'unu yaşıyorsun. Son derece akıcı bir kitaptı. Necdet'i başta hovarda birisi gibi gördük ama sonrası çok farklıydı. Yaşadığı ikilemler, ruhsal sorunları, bir yandan hayata tutunma çabaları, ailesi, yakın dostları... O kadar çok şey var ki onun hayatında. Okurken kendimi hep onun yerine koydum acaba ben nasıl kurtulabilirdim bu girdaptan diye. Hele o masum kızın koynundan çıkan sarı gül yok mu o sarı gül, beni bitirdi orada. Ahh Necdet, zavallı...
Herkes okurken bir şeylere benzetmiş kitabı. Ben de nedense Madam Bovary'ye benzettim. Sanırım Meliha yüzünden.. Onun, gözünü kaplamış kara dumandan ötürü..
Velhasıl harika bir kitap...
