Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.27
apocalyptica
Epik bir şiir formatında; şeytanla yapılan anlaşma.
Goethe, Faust'un ruhsal çöküşünü ve kurtuluşunu anlatır. Bilgiye olan açlığı nedeniyle şeytanla anlaşma yapar, ve hayatı değişir. İnsan doğasının karmaşıklığını ve insanın kaderini sorgulayan derin bir yapıt; Faust'u yazarken, insanların içindeki iyi ve kötü arasındaki mücadeleyi ele almış. Ayrıca, kitapta yer alan diyaloglar ve
"Doğdun, büyüdün, koştun, yaşadın ve kirlendin. Bu kadar. Çünkü kimse dünyadan temiz çıkamaz." Aslında, doğrusunu söylemek gerekirse, dünya hâlâ iyi bir insan olarak veda etmenin imkansız olduğu bir yer.
Modern toplumlardaki iktidar ilişkilerini anlamak ve eleştirmek; disipliner iktidar.
Kitap, normlara uymayan, marjinalleşmiş veya dışlanmış bireylerin yaşamlarının çeşitli yönlerini ele alıyor. Toplumun onları nasıl adlandırdığını ve nasıl dışladığını tartışırken, aynı zamanda bu insanların kendi iç dünyalarını ve yaşamlarını nasıl deneyimlediklerine dair içgörüler sunuyor.
Toplumun göz ardı ettiği veya dışladığı insanların yaşamlarını anlamak ve onlara daha insani bir bakış açısı sunmak için önemli bir kaynak. Foucault'un bu derin araştırması, normların ve iktidar yapılarının insanları nasıl dışladığını ve marjinalleştirdiğini ele alırken, aynı zamanda bu insanların direnişini, dayanıklılığını ve benliklerini keşfetmeye de odaklanıyor.
Foucault, "Rezil İnsanların Yaşamı" ile sadece rezil insanların dışlanmasını değil, aynı zamanda bu insanların deneyimlerini ve kimliklerini de yeniden değerlendirme çağrısı yapar.
Okuyucu olan bizlere toplumsal dışlanmanın nedenlerini sorgulama ve marjinalleşmiş gerçeklere karşı iktidar ilişkilerini sorgulatmak gibi konulara odaklanmış, yine de öğretmek istediği açık bir şekilde belirtilmez.
"Yokluğun Payı" demişti Orhan Koçak, "Sessizin Payı" diyecekmiş Nurdan Gürbilek; çatlaklardan ışık sızıyor.
Son bir senede yaptığım en iyi üçüncü şey Nurdan Gürbilek külliyatına başlamak oldu. Siyasetle edebiyatın bu kadar güzel harmanlanması benim için son derece haz verici bir deneyim. Türkiye hakkındaki düşünce ve fikirleri zihin açıcı, yol gösterici. Uzun zamandır okuduğum en iyi, en nitelikli, en sıkı deneme kitabı.
En çok ilk denemenin "suç ve ceza" teması hoşuma gitti. Suçu işlemek, işlemeye mecbur kalmak ve cezayı verenlerin cezasız yırtması üzerine düşünülmesi gereken şeyler.
"Şeytanı yargılayan, ama sisteme dokunmayan bir adalet mümkün mü?"
Büyük kitaplardan yayılan tarif edilmez bir neşe vardır her zaman; çirkin, umut kırıcı, korkunç şeylerden bahsettiklerinde bile. Arkada bir yerlerde içinde bir gülüşün çınlamadığı bir hakikatin yanlış olduğunu söyleyen Nietzsche'nin soluğu duyulur.
Bir kaç kitabı kaldı, onları da sene bitmeden okurum muhtemelen. Hiç bitmeyecek, dönüp dönüp okunacak metinler ama arkasında bırakacağı boşluğu neyle dolduracağım, hiçbir fikrim yok.
Zizek'i unutun. Fink'i okuyun.
Fink, Lacan'ın en ikna edici savunucusu bana göre çünkü Lacan'ın çoğunu okunabilir hale getirmeyi başarıyor. Ayrıca alandaki gerekli okumalardan biri olduğuna inanıyorum. Lacan'cı bakışla ilgilenenler için - önemli bir metin. Zira teorinin pratikte nasıl gerçekleştiğini görmek, teorinin daha ince noktalarının kavranmasını
Kendini geliştirmek ve özgürlüğünü kazanmak istiyorsun.
Dördüncü bölümdeki iyi - kötü muhabbeti beni o kadar sıktı ki anlatmaya çalışsam anlatamam. Sürekli iyiliği yüceltme çabası.. Evet iyilerin tarafı çekici geliyor olabilir etik anlamda, fakat genelde kazanamazlar. Zaten iyi nedir ki? Salt iyi olan kimseyi tanımadım şu ana kadar. Yazarın tanımladığı 'iyi' birey de yoktur 'kötü'
Nedendir bilmem, okurken hep Sylvia geldi aklıma. Sanırım yıllar önce onun şiirlerini okurken de aynı hisleri hissetmiştim. Çok önceden alınmış bir karar gibi, sonsuz başkalaşım isteği. Başka bir şekilde var olma arzusu, ve gerçekler. Zihnimi durgunlaştırarak, düşüncelerimi toparlayabilmem.
Çok basmakalıp gelebilir bu düşüncelerim, gerçi normalde bu kadar durgun ve sakin bir varoluş savcısı da çekmem. Fakat Plath ve Hesse, içimde bir yerlerde. Küçük bir süveyda denebilir sanırım. Çok küçük, fakat belirgin.
Plath'in şiirini ekleyeceğim:
Ölüm çok güzel olmalı,
yumuşak, kahverengi toprakta yatmak,
birinin başının üzerinde çimlerin dalgalanması, sessizliği dinlemek.
Dünün ve yarının olmaması.
Zamanı unutmak, hayatı affetmek, barışta olmak.
Bu şiirin hissettirdiklerini, aynen Hesse de bu doğa felsefesinde hissettirdi. Keşke bir ağaç olsaydım isteğiyle doldu içim. Sanırım yazar istediğini elde etmiş bu eserde, hayatın anlam ve varoluşunu ağaçlar aracılığıyla sorguladım.
Belki de sadece duygusal bir dönemime denk gelmiştir. Yine de, bir ağaçtan öğrenecek ne çok şey varmış demeden edemiyorum. Hatta kırık bir daldan.
Bir kaçış olarak değil, bir arayış, bir başlangıç olarak.
"Yaşamın bir varsayımdı. Yaşlanıp ölenler bir geçmiş yığınıdır. İnsan onları düşününce, oldukları şey gelir gözünün önüne. Seni düşündüğümde olabileceğin şey geliyor. Sen bir olasılık yığını oldun, hep öyle kalacaksın."
Eseri yayımcılara teslim ettikten on gün sonra Levé, Paris'teki dairesinde kendini astı. Arkadaşını anlatan
Dünya genelinde geçtiğimiz bu çok sıkıntılı dönemlerimize kılavuz olmuş bir kitap Sessizliğin Anarşisi. O kadar ağır ve akıcı bir kitap ki, çok fena afallattı beni. Diğer yandan dayanılmaz, olgun ve gürültülü bir ortam, tam bir estetik zevk. Bazı paragraflarda Caraco'un nefesini hissettim, fakat Kaos'un Kutsal Kitabı okuyorum asla
