h
Haruki Murakami
Haruki Murakami
Şu kitapların içine girip mümkünse bir müddet orada kalmak istiyorum.
Şu ana kadar Murakami’nin tüm külliyatını birarada eksiksiz gördüğüm bir Dünya Klasikleri Rafı. İmkânı olan mutlaka bu kitabevini ziyaret etsin.
Mekân:
Penguen Kitabevi-İçerenköy
Haruki Murakami
Hear the Wind Sing
''By smell. Just like the rich can smell the rich, the poor can sniff who's poor.''
Sayfa 72Kitabı okudu
How can those who live in the light of day possibly comprehend the depts of night? Nietzche
Sayfa 152 - VINTAGEKitabı okudu
Making new life
Kids grow up, generations take their place. What does it all come to? More hills bulldozed and more oceanfront filled in? Faster cars and more cats run over? Who needs it?
Sayfa 90 - VintageKitabı okudu
The town belonged to the river
The road by the river had been one of my favorites. I could walk at the same speed as the river. I could feel it breathing. It was alive. More than anything, itwas the river we had to thank for creating the town. For grinding down the hills over how many hundreds of thousands of years, for hauling the dirt, filling the sea, and making the trees grow. The town belonged to the river from the very beginning, and it would always be that way.
Sayfa 91 - VintageKitabı okudu
Yerine göre, kader dediğimiz şey, dar bir yerde sürekli yönünü değiştirerek dönüp duran kum fırtınasına benzer.
Sayfa 9Kitabı okudu
sonra o kum fırtınası bittiğinde, nasıl olup da onun içinden geçebildiğini, nasıl hayatta kalabildiğini tam olarak anlayamayacaksın. hayır, o fırtına gerçekten bitti mi bunun bile farkına varamayacaksın. yalnız, tek bir şeyden emin olacaksın. o fırtınanın içinden geçtikten sonra, fırtınanın içine ayak attığındaki kişi olmayacaksın. evet, işte kum fırtınasının anlamı bu.
Sayfa 11Kitabı okudu
aynaya baktığımda, gözlerimin bir kertenkeleninki gibi donuk ışıltılar taşıdığını, yüzümdeki ifadenin her geçen gün biraz daha katılaştığını fark edebiliyordum. hatta gülümsememiştim bile. ne başkalarına karşı ne de kendi kendime.
fakat bu sakin yalnızlığımı her zaman koruduğumu söyleyemem. etrafıma ördüğümü sandığım yüksek duvarların, kağıttan kuleler gibi çöküverdiği de oldu. öyle defalarca değil, ama arada sırada oldu işte. duvarlarım, ben farkında olmadan yok olmuş, ben de dünyanın ortasında çırılçıplak kalakalmıştım sanki.
Sayfa 16Kitabı okudu
dünyada bu kadar çok boş yer olduğu halde, var olabileceğin, sana fazlasıyla yetecek ufak bir yer bile bulamazsın. sesleri aradığında, karşına çıkan sessizlik olur.
Sayfa 17Kitabı okudu
“….Yaşam döngüsü hep aynıdır. Kurmak için uzun zaman harcanan şeylerin yıkılması için bir saniye bile yeterli olur…”