‘’Yataktan kalkış, tramway, dört saat büro ya da fabrika, yemek, tramway, dört saat çalışma, yemek, uyku ve aynı uyum içinde salı, çarşamba, perşembe, cuma, cumartesi, çoğu kez kolaylıkla izlenir bu yol. Ancak bir gün ‘’niçin yükselir ve her şey şaşkınlık kokan bir bıkkınlık içinde başlar. ‘’Başlar’’, bu önemli. Bıkkınlık makinemsi bir yaşamın edimlerinin sonundadır ama aynı zamanda bilincin devinimini başlatır.’’