Özetim
Benim hayatımın amacı ne
ve onunla ne halt edeceğim?
Bilmiyorum ve korkuyorum.
Asla istediğim bütün kitapları okuyamayacağım; olmak istediğim bütün insanlar olamayacağım ve yaşamak istediğim bütün hayatları yaşayamayacağım.
“Yarının hiçlik olması tehdidiyle mutlu olamam ve olmayacağım. Derin bir hakaret bu... Bu yüzden‚ beni acı çekmem ve yok olmam için‚ fikrimi sormadan ve küstahça var eden bu doğayı; su götürmez davacı‚ savcı ve davalı rolümle‚ kendimle birlikte mahkûm ediyorum... Doğayı yok edemediğim için de‚ sadece kendimi yok ediyorum‚ hiçbir suçlunun bulunmadığı bir tiranlığa katlanmaktan bezmiş olarak...”
Sayfa 29Kitabı okudu
Bir fırtına kuşunu sevmeliydim seveceğime seni;
Hiç değilse baharda göğü şenlendirir gelirdi.
Bütün dünya ölüme düşer kapattığımda gözlerimi.
Sanıyorum kafamdan uydurdum seni.
Sylvia Plath
Sessizlik bunaltıyordu beni. Sessizliğin sessizliği değildi bu. Bu benim kendi sessizliğimdi.
“Oysa hayatımın en parlak günlerini yaşıyor olmam gerekirdi..”
"Bir erkeğin evlenmeden önce bir kadına verdiği tüm güllere, öpücüklere ve akşam yemeklerine karşın, gizilden gizliye istediği tek şey, evlilik işlemleri biter bitmez kadının mutfak paspası gibi ayaklarının altına serilmesiydi."
-Sylvia Plath
Bir başka yaşamda karşılaşmalıyız, havada buluşmalıyız, sen ve ben.
Sayfa 124Kitabı okudu
“ Sırça fanusun içinde ölü bir bebek gibi tıkılıp kalan insan için dünyanın kendisi kötü bir rüyadır. ”
“ Belki de unutkanlık, kar gibi her şeyi örtüp susturmalıydı. ”