“I saw my life branching out before me like the green fig tree in the story.
From the tip of every branch, like a fat purple fig, a wonderful future beckoned and winked. One fig was a husband and a happy home and children, and another fig was a famous poet and another fig was a brilliant professor, and another fig was Ee Gee, the amazing editor, and another fig was Europe and Africa and South America, and another fig was Constantin and Socrates and Attila and a pack of other lovers with queer names and offbeat professions, and another fig was an Olympic lady crew champion, and beyond and above these figs were many more figs I couldn't quite make out.
I saw myself sitting in the crotch of this fig tree, starving to death, just because I couldn't make up my mind which of the figs I would choose. I wanted each and every one of them, but choosing one meant losing all the rest, and, as I sat there, unable to decide, the figs began to wrinkle and go black, and, one by one, they plopped to the ground at my feet.”
Sayfa 40
Hurl yourself at goals above your head and bear the lacerations that come when you slip and make a fool of yourself.
“ Belki de unutkanlık, kar gibi her şeyi örtüp susturmalıydı. ”
“ Sırça fanusun içinde ölü bir bebek gibi tıkılıp kalan insan için dünyanın kendisi kötü bir rüyadır. ”
“ Nefret ettiğim bir şey daha varsa, o da insanların kendinizi berbat hissettiğinizi bildikleri halde neşeyle hatrınızı sorup, “İyiyim,” demenizi beklemeleridir. ”
“ Beni tanıyan hiç kimsenin gelemeyeceği bir yerde olmak istiyordum. ”
Sayfa 186Kitabı okudu
“ Ona cehenneme inandığımı ve benim gibi ölümden sonra yaşama inanmayanların öldükten sonraki cehennemi kaçıracakları için ölmeden önce cehennemde yaşamak zorunda olduklarını ve kim neye inanıyorsa öldüğü zaman başına onun geleceğini söylemiştim. ”
“ Çünkü nerede olursam olayım -bir gemi güvertesinde, Paris’te bir sokak kafesinde ya da Bangkok’ta- hep aynı sırça fanusun içinde kendi ekşimiş havamda bunalıyor olacaktım. ”
Sayfa 194Kitabı okudu
üzgünken sylvia plath okudum artık üzgün değilim çok üzgünüm
Basmakalıp erdemi yakıp geçtim ve kendi erdemime ulaştım! Ki benim erdemim bedene ve zihne bağlılıktır!
Sylvia Plath
Sayfa 39Kitabı okudu
