t
Türk Dilinin Etimolojisi Sözlüğü
0 üyeÇARMIH
fars, çâr (çehâar/dört) ile mıh (çivi) dan çâr-mıh/çarmıh (gerçek anlamı: dört çivi, anlam genişlemesiyle: dört çiviyi çakmak, dört çivi ile dört yerinden çakmak). İsa, çarmıha gerildiğinde iki eli, iki ayağı olmak üzere, dört yerinden ağaca (tahtaya) çakılmıştı.
Lat. crux, alm. Holzkreuz, fr. croix.. (Sayfa: 131-132)
*
#İsmetZekiEyuboğlu #GenişletilmişVeGüncellenmişYeniBasım
#TürkDilininEtimolojiSözlüğü #SayYayınları
#ArapAcemDilleri #UralAltay #HintAvrupa #Arapça #Latince #Grekçe #Acemce #Almanca #Türkçe #Sözcükler #Kökler #Ekler
#Çarmıh #Çâr #Çehâar #Dört #Mıh #İsa
*
İsmet Zeki Eyüboğlu 
Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü
Çark
sanskr. câkra'dan fars. carlı (tekerlek) - çark..
Fars. ya sanskr. den geçti. Hint-Avrupa dillerinde eşkökenli bir sözcüktür.
Gr. krikhos (tekerlek, çark), lat. circa, circus (çevre)..
Çarkçı, çarkçıbaşı, çarkçılık, çarkıfelek (yazgı, gerçek anlamı: gökyüzü, tekerleği, Türk dilinde bir bitkinin adı, fırıldakçiçeği dedikleri).. (Sayfa: 131)
*
#İsmetZekiEyuboğlu #GenişletilmişVeGüncellenmişYeniBasım
#TürkDilininEtimolojiSözlüğü #SayYayınları
#ArapAcemDilleri #UralAltay #HintAvrupa #Arapça #Latince #Grekçe #Acemce #Almanca #Türkçe #Sözcükler #Kökler #Ekler
#Çark #Sanskritçe #Câkra #Farsça #Çarkçı #Çarkçıbaşı #Çarkçılık #Çarkıfelek #Fırıldakçiçeği
*
İsmet Zeki Eyüboğlu Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü
Cacık
erm, cacıg (ML.) dan cacık.
Sanskr, dâdika, dadi (yoğurt, BK.) ile bağlantılı. Anadolu halk ağzında cacıh, cacığ biçiminde söylendiğine göre, erm. konuşan yurttaşlar aracılığıyla tr'ye girdi. (Sayfa: 114)
*
#İsmetZekiEyuboğlu #GenişletilmişVeGüncellenmişYeniBasım
#TürkDilininEtimolojiSözlüğü #SayYayınları
#ArapAcemDilleri #UralAltay #HintAvrupa #Arapça #Latince #Grekçe #Acemce #Almanca #Türkçe #Sözcükler #Kökler #Ekler
#Cacık #Dâdika #Dadi #Yoğurt #Sanskritçe #Ermenice #AnadoluDilleri
*
İsmet Zeki Eyüboğlu Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü
Bursa
es. an., Bitinya kralı Prusias adında Prusia-Prusa/Bursa. Tarih kaynaklarına göre, ili Bitinya kralı Prusias kurmuş, ona kendi adını vermiş (İ.Ö. 550). İlkçağda ilin adı Prusa olarak biliniyor, Ortaçağda, özellikle Osmanlı döneminde Bursa diye anılırdı. Prusias, Prusa sözcükleri eski Anadolu dillerinden olup Grek-Latin dillerine sonradan geçmiştir. (Sayfa: 108)
*
#İsmetZekiEyuboğlu #GenişletilmişVeGüncellenmişYeniBasım
#TürkDilininEtimolojiSözlüğü #SayYayınları
#ArapAcemDilleri #UralAltay #HintAvrupa #Arapça #Latince #Grekçe #Acemce #Almanca #Türkçe #Sözcükler #Kökler #Ekler
#Bursa #BitinyaKrallığı #Prusias #Prusia #Prusa #İlkçağ #Grek #Latin
*
İsmet Zeki Eyüboğlu Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü
Bodrum
gr. upodrome (temel, alt geçit) bodrum (evin altı, alttaki kat, evin temelindeki kat).
Anadolu Türkçesinde, Anadolu'da konuşulan rum. dan halk ağzıyla geçti.
Hipodromos (sığınan, liman), hüpo (hipo) alt, upodrome (konuşurken 'h' sesi eklenerek, hupodrome/hipodrome), 'u' (i okunur) sesinin düşmesiyle (u)-podrome-podrom-podrum/bodrum.. (SYB).
Alm. Keller, fr. sous-sol, cave, isp. subsuelo, ing. subterranean cave, fars. zîhr-i zemin, ar. taht-al-ard.. (Sayfa: 94)
*
#İsmetZekiEyuboğlu #GenişletilmişVeGüncellenmişYeniBasım
#TürkDilininEtimolojiSözlüğü #SayYayınları
#ArapAcemDilleri #UralAltay #HintAvrupa #Arapça #Latince #Grekçe #Acemce #Almanca #Türkçe #Sözcükler #Kökler #Ekler
#Bodrum #Upodrome #Anadolu #Hipodromos #Upodrome #Hipodrome #Podrome #Podrom
*
İsmet Zeki Eyüboğlu Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü
Barak
tr. bar (büyük, iri) dan bar-a-k/barak (anlam genişlemesiyle: çok tüylü, büyük tüylü köpek.).
Anadolu Türkçesinde barak/tüylü, kıllı, çuha, kebe. Tüylü av köpei, ağaçlara dolanan büyük asma (TS).
Barak/bağlarda yaşayan bir bitki asalağı, böcek, tırtıl. Çiçek bozğu, çopur. Katışık (SDD).
Barak Baba (öl. 1308) Anadolu'da yaşamış, şaşırtıcı giyimi, davranışlarıyla ilgi toplayan bir eren. Bu adı alması, çok köpek beslemesinden olsa gerek (saçını, sakalını, bıyığını, kaşlarını kazıdığından ''tüylü'' anlamına gelemez)..
Sayfa 73Kitabı okuyor