Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.31
v
Varoluşsal Sancılar
Bir böcek var mı?
Çöl ve kumu anlattığı her bölümde dişlerimin arasında çıtırdayan kum taneleri varmış gibi tükürme isteği uyandırdı bende. Üst metin akıcı ve sürükleyici, kendisini okutuyor hiç bir sorun yok ama asıl bir alt metin var ki kitapta o daha da müthiş. Cumpei "Amir Fati" insanıdır aslında yani kaderini seven. Arayışa çıktığı şey bir böcek değil bastırılmış cinsel arzularının peşinde koşuyor farkında olmadan. Daha da ilginci bunu tatmin edebildiği yer bir oyugun içindeki ev ve hayat, kenarından su ve yiyecek indiriliyor. Bu anne karnı ve göbek kordonuna bir atıf gibi görünüyor. Kuyudan çıkışı ise gerçek bir doğuş hem de kordona (merdiven) tutunarak. Gidebilecegi zaman da gidemiyor artık çünkü doğduğu hayata mahkum olduğunu ve daha açısı o hayatı sevdiğini fark ediyor. Rüzgarla hareket eden kumların arasından silüeti belirginlesen bir varoluş sancısı var kitapta. Ben yanlış çıkarımlar yaptım belkide ama önemli olan edebi bir eserin size bunları dusundurtebilmesi değil midir zaten?
Çok şeyler düşündürüyor Kobo Abe, en çok da diğer kitaplarının içine dalmayı.
İntihara meyleden yazarın meylettiren kitabı:
Bu kitap bi hayli özel benim için.Hayatın çok içinden bir kitap aslında.Tabii bir nevi yeraltı edebiyatına bile girebilir.Sancılı varoluş krizi geçirenlerin (ayrım yapmak istemem ama)özellikle de kadınların okuması gerekiyor bence.Her şeyin nasıl tepetaklak olabileceğini gösteriyor.Nasıl bir yok oluş serüveni içerisinde olacağını.Ben oldukça kısa sürede bitirdim ve bir kere okumakla kalmadım.Kitapta bir stabilite yok ki bence bunu sevgili Plath’imizin hayatından alıyor.Karakterimizde yaşatılan dengesiz duygular herbirimize çok yakın.Her sayfa çok bağımsız ama bir o kadar da zincirli birbirine.Akış su gibi ilerliyor.Aslında ilerledikçe de sarpa sarıyor her şey.Genel olarak karamsarlıklar kitabı gibi.Mutlu bir hayatınız varsa bu ne ya diyebilirsiniz.Ama herkes okusun ya,hayatın elli tonundan biri işte....
·
Puan vermedi
#suzannecollins #açlıkoyunları kitabıyla okuyucuyu fantastik, dramatik bir dunya'nin içine sokmakla kalmıyor merak uyandıran bir hızla kitabın akışına bırakıyor... 74 yil önce yaşanmış bir isyan sonucu bir mintikanin yok olması ile yıllar sonra her yıl tüm mıntıka dan seçilen 12-18 yaş arası çocuklara açlık oyunları düzenleniyor. Başkent Panem de yapılan bu açlık oyunları tek bir kişi kalıncaya dek hem açlık-sefalet hem de birbirleri ile savaşarak büyük bir yaşam mücadelesi veriyorlar. Kitab bu oyun etrafında dönerken okuyucuyu da heyecana,yoğun merak ve duyguya sürüklemeye devam ediyor....
...
Kitap hakkında yapılan yorumlar çoğunda kurgu olduğundan söz ediliyor, evet yazar bunu kurgulanmıştır ancak esin kaynağı gerçek hayat değil mi sizce de?
-Dunya bir oyun alanı ve insanlar yaşam mucadelesinde birbirleri ile savaş halinde değil midir çoğu zaman? Hatta tabiatta biyolojik olarak doğal secilimden söz edilir. Doğa da canlılar arasındaki doğal seçilim bir tür açlık oyunları değil mıdır? Bununla birlikte oyunda şöyle bir kural da var " başınızı dik tutacak ve gulumseyeceksiniz"
Bu kural bu dünyadaki rolumuz için çok da yabancı sayılmaz zannımca ️...
Tamamen yazarın gerçek üstü bir kurgu oluşturduğunu ,fantastik bir kitap olduğu yönünde değerlendirilen bu eser benim nazarımda çok daha farklı boyutlara taşındı. Bana kalırsa;Yaşamımıza dışarıdan bakarken gördüğümüz manzaradir aslında "açlık oyunları..."
Naçizane değerlendirmeme son veriyor meraklılarına iyi okumalar diliyorum.esen kalınız azizler️
Kitap her okuyusta baska bir tat verebilir
Varolussal okumalar daha onceden yapmadim. Bu sebeple tam derinligi kavrayamamis da olabilirim. Guzel bir kitapti akiciydi gayet. Hani oyle cok etkiledi diyemem, cok durdum dusundum de digemem.
Anlatilan hikaye sey gibi ‘bi gun bi sey konusurken hikaye aniden aklina gelir, o an anlamlanir daha cok okuduklarin belki 5 yil 10 yil sonra ve de gulumsersin ya, nerden geldigini de unutmussundur.’ O gun belki hatirlarsam bi daha puanlayabilirim
260 syf.
9/10 puan verdi
"Yalnızdım; ama bir kentte yürüyen ordu gibiydim..."
Varoluşsal sancılarının içinde yaşadığı çaresiz savaşları mükemmel bir şekilde kaleme almış yazar. Aslında tüm savaşlarını, yenilgilerini, beyninin içinde kaleme almış teker teker. Okurken sanki psikolojik nevroz geçiren bir adamın sanrılarından alıntılar görüyoruz. Yaşadığı her acı ve her duygu bazen uzun bazen kısa süren yanılsamalar gibi. Varoluşun, varolabilme duygusunun içinden geçerken ve aynı zamanda var olmanın getirdiği acılarla boğuşurken,
yalnızlığını da kucaklamayı öğrenebilmeli belki de insan.
Biliyorum. Bana tutku verecek herhangi bir şeye ya da kimseye artık rastlamayacağımı biliyorum. Birisini sevmeye kalkışmak, önemli bir işe girişmek gibidir, bilirsin. Enerji, kendini veriş, körlük ister. Hatta başlangıçta bir uçurumun üzerinden sıçramanın gerektiği bir an vardır. Düşünmeye kalkarsa atlayamaz insan. Bundan böyle artık bu gerekli sıçrayışı yapmayacağımı biliyorum.
Huzursuzluğun huzuru
Bir çok kitap okudum kurgudan akademik çalışmalara söylencelerden siyasete... Hiç biri ama hiç biri beni Huzursuzluğun Kitabı kadar zorlamadı yormadı. Bir çok cümlenin altını çizip, durup düşünmek yavaş ve verimli ağır okuma sürecinin yanı sıra derin bir düşünce ufku açtı. Altı çizili cümleler ayrıcalıklı cümlelerdir. Kitapta onlarca ayrıcalıklı cümle ve düşünce var.
İnsanlığı yitirmek!
Çeviri oldukça iyiydi ancak kitaptan keyif almadım kendi ruh halimle mi ilgiliydi kitap mı yetersizdi bilemiyorum ancak yavan buldum Yukio Misima da olduğu gibi keskin güçlü bir eser beklemiştim ancak sığ buldum.
