Gönlündeki yaraların kanını dindir.
"Öyle korkunç bir yalnızlık duyuyordum ki, canıma kıymayı bile düşünmüştüm. Bu işten caymamın nedeni, ölümümden kimsenin duygulanmayacağı, ölümde, hayatta olduğumdan daha yalnız olacağımı düşünmemdir."
Ne kadar silersen sil; ya yırtılır defterin ya da izi kalır cümlelerin.
Kelimeler sarılırmıydı, harfler teselli edermiydi bilemem efendim.
Ama bir kitabın cümlesi halen tutmaktadır ellerimden...
Mankurtsun sen, mankurtsun! Gerçek bir mankurt!
-Mankurtsun sen, mankurtsun! Gerçek bir mankurt!
****
Vasiyetime gelince,
onu bugün benimle buraya gelen gençlere bırakıyorum.
Beni buraya gömmek suretiyle
vasiyetimi yerine getirmek onlara düşüyor.
Ancak bir mesele var:
Cenaze duamı kim okuyacak? Çünkü bunlar ne Al lah'a inanıyorlar ne dua biliyorlar!
Allah'ın var olup
Ölmekten korkar mı hiç, İnsan ?
İnsanların
çoğu kaybetmekten korktugu için, sevmekten korkuyor. Sevilmekten korkuyor,
kendisini sevilmeye layık görmediği için.
Düşünmekten korkuyor, sorumluluk getireceği için.
Konuşmaktan korkuyor, eleştirilmekten korktuğu için. Duygularını ifade etmekten korkuyor,
reddedilmekten korktuğu için. Yaşlanmaktan korkuyor,
gençliğinin kiymetini bilmediği için. Unutulmaktan korkuyor,
dünyaya iyi birşey vermediği için.
Ve ölmekten korkuyor aslında yaşamayı bilmediği için.
~W. Shakespeare
