Merve Nur Şanlı
@mavilermasum
799 okur puanı
Eylül 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Sen zalimlerin arasında yer almayı seçmediğin için, zaten mükâfatını almış değil misin?
Sayfa 150Kitabı okudu
Bir kitabı okumaya başladı
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Okur Takip Önerileri
Bir kitabı okumaya başladı
Nasıl hayır deneceğini öğrenmemiz engellendiğinde, bunu sonunda bedenlerimiz bizim yerimize hayır diyebilir.
Sayfa 17Kitabı okuyacak
Bir kitabı yarım bıraktı
Bir kitabı yarım bıraktı
Çocukluğumun kışlarını düşündüğümde bir yokuşun başında yalnız bulurum kendimi.
Sayfa 23
Tarihler geçer, yüzümüze çizgiler dolar , sırtımız ısınmak bilmez, yıllar geçer, aşklar nerdedir, bilinmez.
Sayfa 12
Çağa uygun düşen bir yoksulluk olacaktı bahar.
Beni bu öldürücü yabancılıktan, yabancılığın yalnızlığından, korkularımdan, gençliğimin güzel anılarından, terk edilmişliğimden, biri tarafından çok sevilmişliğimden kurtarın!
Bir kitap okudu
495 syf.
·
Puan vermedi
·
31 günde okudu
Resim biriktirilirdi. Ne işe yarayacağı bilinemeyen tahta parçaları biriktirilirdi. Çakıl taşı, ilaç kutuları, kibrit çöpleri, gazete-dergi kesikleri, misketler, düzgün ağaç dalları, dikişlerden arta kalmış kumaş kırpıntıları, artık yün çileleri, teller, çiviler, her şey biriktirilirdi. Çocukların geniş dünyalarında neyin ne zaman gerekli olacağı asla bilinemezdi.
O zamanlar kendi halinde otlar, bitkiler vardı. Ağaçlar, çiçekler, çimenler boldu. Giriş kapısı olmayan, sınırları belirsiz çimenliklere uzanarak bulutları seyretmek mümkündü.
Bekçi devlet demekti, kendini devlet sanırdı ama çocuklar devleti bilmiyorlardı. Dolayısıyla çocuk parkına bekçiyi delirtmek için gidilir, bekçi ağzında düdüğüyle çocukları kovalamaya başlayınca boş arsaya ya da yangın yerine kaçılırdı. O zamanlar çocuklar çocuk parklarına değil, boş arsalara aitti.
Ben çocukken büyükler konuşmalarına “Bizim zamanımızda…” diye başlarlardı: “Gaz lambasında ders çalışırdık.” Bu kitapta ben de “Bizim zamanımızda…” diye söze başlıyorum. “Cep telefonu yoktu, şehirlerarasına telefon bağlatırdık.” Gelecekte şimdi gençliklerini yaşayanlar da söze “Bizim zamanımızda…” diye başlayacaklar, “internet yoktu, faks çekerdik.” Kâğıdı oldum olası seven biri olarak gelecekte söze şöyle başlanmamasını dilerim: “Bizim zamanımızda kitap diye bir şey vardı, kâğıttan yapılıyordu. Düşünebiliyor musunuz?”