Ege'de okudum tam da haberlerde Afgan mülteci haberlerini aldığımız günlerde Zülfü Livaneli'nin ne kadar vizyoner biri olduğunu hatırladım bu kadar değerli bir ozan (öyle ki edebiyattaki sağlam yerine rağmen güçlü referanslar verip hayran olduğu yazarları güzellemekten vazgeçmeyecek kadar da mütevazi) bu ülkenin siyasetindeydi gençler bilmez hatırlatalım ah ah diyerek...
Balıkçının denizle ilişkisindeki gelgitleri sevgisini, nefretini, kavgasını, minnetini uzun uzun okumak isterdim ama kısa olmuş, ayrıca Zülfü Livaneli sesi kadar naif anlatmış ama balıkçıların o kadar da masum olmadıklarını balıkları öldürüp onların cansız bedenlerini satıp para kazandıkları gerçeğini de o romantik yazımdan ayıralım sanırım vegan bilinçte olanlar o kısımların gerçekten uzaklığına doğal olarak takılacaktır. Kadın karakterler güçlü yazılmış ama yine kısa hikayeleri o gücü bize ancak özdeşimle sağlıyor. Anlattığı hikayenin daha derin daha uzun olmasını istediğim buna rağmen beğendiğim Zülfü Livaneli okumayı özlediğimi fark ettiren bir kitap.
