Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.6
Neslihan
Neslihan
@nesliemr
Öğretmen
58 okur puanı
Ocak 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Nobel ödüllü yazarla, bu kitap sayesinde tanışmış olmanın mutluluğunu yaşıyorum.. Toplumsal sorunlar, aidiyet meselesi, ailevi ilişkiler, ırkçılık, sömürgecilik.. çok yalın ve akıcı bir dille işlenmiş.. Kitap akıp gidiyor.. Ben çok beğendim zaman zaman satır aralarında kendimi buldum.. Özellikle savaşın kendini fazlasıyla hissettirdiği şu günlerde okumak, daha fazla etkilenmeme neden oldu.. Gönlümden dualar aktı gitti… “Allah kimseyi düşman eline bırakmasın”..
Açıkçası son kitabı okudukça hayal kırıklığı yaşadım. Sonuna yaklaştıkça amacın ne olduğunu kavradım. Hayal kırıklığı değildi artık hissettiğim. Bir kitap eleştirmeni değilim doğal olarak haddim değil ancak nöroromanı aşan bir son olmuş. İlk ikide heyecan doruktaydı(ki ikincisinin sonu da ne alaka? Dedirtmişti) üçüncü de nefis bir son olacakken bilgi bombardımanına dönüştü.. Sürekli bir hikayemi anlatacağım sana durumu oluştu. Karakterler silik ön planda Matrix’i andıran bölümler, sahneler.. büyülü dağ kitabı.. Alıntı çok fazlaydı.. Sıkıldım.. Sonu hüzünlü bitti ama Galen’den sonra hüzün zirve yapınca zaten sona ermişti kitap benim için :))) Keyifli okumalar…
Fazlaca melankolik :) ancak okudukça kendinizden bir şeyler bulabileceğiniz cümlelerle dolu kitabın içi.. Düşüncelerin kıyısında gezinip duruyorsunuz. Ağır bir kitap.. Yer yer bu bıkmışlıktan, huzursuzluktan bunalıyorsunuz. Fakat okunup bittikten sonra altını çizdiğini bir sürü düşünceye sahip oluyorsunuz.. Sonra iç muhakemenizi yaparken buluyorsunuz kendinizi...Bir de bu tür bir kitap için, doğru zaman diye bir şeyden bahsedemeyiz. Çünkü yok :)) Karar verin ve okuyun, inanın değer..Bu arada onca kötülemelere rağmen çıkardığım yine de bir sonuç var ki; Hayat güzel, yaşamaya değer...
Okur Takip Önerileri
Yazarın, “Gülün Adı” kitabını çok beğenmiş ve sürükleyici bulduğumdan bu kitaba da aynı heveslerle başlamıştım. Fakat umduğumu bulamadım. Kitap beni asla içine çekmedi :(
Baudolino yalancı, aynı zamanda hedeflerine ulaşabilmek için zekice fikirler üreten ancak tüm çabalarını eline yüzüne bulaştıran bana göre bir “ahmak”... Arkadaşları ile beraber, imparatoru dünyaya hakim kılma çabası içerisindeki yolculuğu anlatılıyor. Aslında burada hepsinin bireysel ve içlerine yönelik yolculuk yaptıklarını görüyoruz. Kitabımız kahramanlar üzerinden özellikle hristiyanlık inancını, ikonaları, kutsallığı sorguluyor. Çok fazla bilgi, farklı isimler içermekte. Tarih, sanat, fantastik öğeler bazen mizah var. Yer yer heyecanlandıran, sürükleyiciliği sağlayan bölümler mevcut .Fakat kitap bütünlüğü sağlayamıyor. Ve bi türlü kitaba yükselemiyorsunuz. Neyse ki sonu yeterince açık ve iyiydi :)
Kitaba zulmetmiş gibi oldum fakat okuyan arkadaşlarımla ortak görüş paylaşınca buraya yazmam gerektiğini düşündüm..
Sonuç olarak eğer uzun zamandır elinize kitap almadıysanız, kafa olarak sakin bir dönemde değilseniz, yeterince meşgulseniz Baudolino’yu -naçizane, kısıtlı bilgilerimle ve yazara asla haksızlık etmeden- tavsiye etmem:) keyifli okumalar...
İlk okumaya başladığınız andan itibaren sizi kendine bağlayan, sürükleyen bir kitap Middlesex... Adını yaşadıkları evden almış. Ama olay Cal(liope)’in kromozomları ile alakalı. Henüz dünyaya gelmeden yeryüzünde esamesi yokken yaşanılanları kendi diliyle anlatıyor. 600 sayfa boyunca yaşadıklarını öyle sade, sıkmadan, akıcı biçimde aktarıyor ki bir de bakıyorsunuz siz de olayın içine girivermişsiniz..
Spoiler vermeden kitabı okuduktan sonra kişisel fikrim, inancım şu oldu; Artık cinsiyet “konu”sunun doğuştan bir hastalık, rahatsızlık, olduğuna dair inancım tam anlamıyla oturdu.. Çift cinsiyetli olan Cal’in duygularını anlayabildim, hissedebildim. Ancak beni kınayabilirsiniz, açıkçası yalnızca bu tür bir durumu anlayabiliyorum...
Middlesex güzel bir tat bıraktı, kitap mutfağımda...
Yorumları okumadan başlamıştım kitaba. Scout, Jem, Atticus... kahramanlardan çok etkilenmiştim Bülbülü öldürmek kitabını okurken, eğlenmiştim. Devamına bu niyetle, beklentiyle başlamıştım. Açıkçası en başlarda sıkıldım ve kitap ilerlemedi diyebilirim.
Ne zaman Atticusa dair inancını güvenini sorgulamaya başladı Jean Louise o zaman hareketlendi. Bu kitapta da zenci- beyaz ayrımı görüyoruz(kitaptaki söylem zenci, yoksa herhangi bir kişisel sebebim yok siyahi dememek için :)) insanların birbirini olduğu gibi kabul etmemelerine, dışlamalarına, küçümsemelerine eleştirel bir bakış açısı sundu... Okuyacaklara güzel keyifler dilerim
Bu kitabın vaadi: bir iç savaşın içinde dostluğu, aşkı hissetme yanında İspanyayı gezme :) Robert Jordan adlı bir Amerikalının gerçekleştireceği sabotajın etrafında dönüyor konu. Savaş ile alakalı bölümleri okudukça savaşın yakıcılığı, yıkıcılığı her şey gözler önüne seriliyor. Bazen okurken sahneler sanki dibimde yaşanıyor gibi canlanıyordu gözümde. Tasvir etme gücü harika idi. Bazı diyaloglar yordu haliyle uzun uzun. Ama oldukça akıcı bir kitap. Ernest Hemingway’in hayatını okuyunca neden bu kadar savaş, silah.. konularında kitaplar yazmış daha iyi anlıyorum. Konuşmalar hele Maria’nın tasvir edilişi, Madrid hayalleri tamamen edebiyat. Çok iyi. Yine de benim için kült ve en beğendiğim eseri; “yaşlı adam ve deniz”dir.
Bir roman kahramanından ne kadar nefret edilirse o kadar ettim işte Emma’dan... istediğini bilemeyen, sürekli arayış içerisinde olan, geçici hevesler ile beslenen ki bunda bile başarılı olamamış bir başrol.. Madam Bovary.. çalkantılı ruh halleri, karamsarlıklarını, kasvetli düşüncelerini okudukça başımı döndürdü, bir de sevgili yazarımız Gustave Flaubert’in sonsuz tasvirleri ile yorucu bir okuyuş oldu benim için. Zavallı Charles bile diyemiyorum kocasına insan bu kadar kör olabilirdi ancak... Uzun bir süre zihnimi meşgul edeceği kesin bu enteresan ilişki düzeneklerinin...
Bir İlber Ortaylı tavsiyesi olan bu kitabı en çok etkilendiğim cümlesi ile anlatmaya çalışayım: “Asıl deli olan dünya. Sizleri üzerinde tuttuğu için” Çok güzel nokta atışı eleştiriler yapılıyor sisteme, dünya düzenine. Bu 1897 yılında yazılmış ama günümüz problemlerini anlatır gibi.. hele bir cümlede kadınlara doğaya acımıyorsunuz dedi ya orada bittim işte.. bir solukta okunacak güzel bir kitap :) iyi okumalar
Son günlerde içinde bulunduğumuz durumlar beni iyice duygusallaştırmış. Şeker portakalını okurken Portuga o lanet trenin altında kaldığında gözyaşlarım sel gibi olduğunda anladım. Kitap seviyorum evet, okuyorum evet nasıl olur da yıllardır es geçerim bu güzelliği? Bunun için de ayrı aktı gözyaşlarım :’( Ah Zeze... Ah Zeze...
Kitap hakkında konuşayım birazda. Okumaya başlar başlamaz Zeze sizi kendine bağlıyor. Onun haşarılıklarıyla eğleniyorsunuz, bazen kıkırdıyor bazen kahkalar atıyorsunuz. Ve küçük Zeze her dayak yediğinde sizin canınız açıyor, sizin vücudunuzdan kanlar akıyor. O ağladığında, siz ağlıyorsunuz..
çok kez kitap boyunca Zezeye sarılmak istedim, onu üzenlere bağırmak istedim... Hayat böyle değil mi zaten bazen en yakınınızdakiler yakıyor canınızı ve sizi anlayan size kol kanat geren kan bağınızın olmadığı biri hayatınızı aydınlatıyor.
Zeze hepimizin bir yanı bence.. Duygusal yanımız, tehlikeli yanımız... Bir şeyler var hepimizde ondan..
Canım Zeze...
Şu karantina günlerimin eğlenceli geçen saatlerinin sebebi, yüzümü güldürendir kendileri :) kadınların bitmeyen dedikoduları 1910 da yazılmış bu kitapla bazı şeylerin değişmediğini gösteriyor :) şaka bir yana o kısımları gereksiz uzatma olduğunu düşündjüğümden atladım. Kitabın anlatış tarzını, anlatırken yaşatma şeklini çok beğendim. Yaşadığı Toplumun kadına bakış tarzını yansıtması oldukça başarılı idi. Şükürler olsun yalnızca -bazı- konularda kadınlara yüklenen anlamsız sorumluluklar, görücü meseleleri günümüz Türkiye’sinde azalmış görünüyor. Tamamen bitmesi ümidiyle okuyunuz efendim... Ertelemeyiniz... Varsa elinizde bir kitap sıkıştırıveriniz araya... :)
Ah! Noraliya...
Öncelikle böylesine güzel bir yazarla bu kadar zaman sonra tanışmış olmanın ciddi üzüntüsünü yaşadığımı söylemek istiyorum. İsmi acayibime giden, ön yargı ile başlamış olduğum kitap aktı aktı götürdü beni.
Oldukça edebi bir kitap. Üslubu, tasviri, kullanmış olduğu kelimeler, betimlemeler... Duygu hallerini yansıtma şekli, kişilik tahlili oldukça etkileyici idi.
Ferit’ten birçok kesit gördüm yaşantımda. Gerçekten insanın sorguladığı ve bu soruların dehlizine düştüğü zamanlar oluyor. Bazıları umursamadan geçiyor bazıları reddediyor bazıları da doğruyu bulup ona iman ediyor.
Peyami Safa’nın kişisel siyasi görüşlerini yansıttığı ve bunu okuyucuya aktardığı kanaatindeyim. Ve bu fikir beni hiç rahatsız etmedi. Yazmak ne içindir ki?
Aziz, Babuş, Zehra... anlatılan her bir karaktere ait yaşantı, olayı bizzat yaşattı Peyami Safa. Kesinlikle diğer kitaplarını da okuyacağım.
Öyle bir tat bıraktı ki bu kitap bende... Biraz nahoş, biraz kekremsi, fazlasıyla acı.. Irka dair -ötekileştirmeyi- Siyahi ve küçük bir çocuk üzerinden tüm boyutlarıyla yüzüne çarpıyor insanın. Ayrıca yaşantının bir zincir etkisi gösterdiği, çocukken yaşatılan ve üstüne iliklerine kadar hissettikleri sevgisizlik, daha sonra başkalarına merhametsizlik olarak ortaya çıkıyor. Zira kitabı okudukça hikaye kahramanlarından kızacak kimseyi bulamamak bunu açıklıyor. Günümüz kadın şiddeti, çocuk tecavüzleri, hala var olan ötekileştirme meselelerine etkileyici bir gözle bakmak için okunması gereken bir kitap olmuş. Yazarın dilini, betimlemelerini çok beğendim. Sonsözde dediği “okuyanlardan çoğu üzüldü ama etkilenmedi” görüşünde ben feci etkilenenlerdenim...
Ah Pecola...
“İnsanların icadı, kolay ve acısız bir sömürü yoluydu politika. Tıpkı bütün diğer insanî kurumlar gibi. Para gibi. Hepsi bu.”
Alıntı Şuradan
Hakan Günday - Kinyas ve Kayra
