Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.12
Halime Nira
Halime Nira
@nirahalime
insanları insanlardan öğrenmek yerine kitaplardan öğrenmeyi tercih eden biriyim sadece.
Emek, hak edene verilmeli.
Bu kitabı hayatımın öyle bir dönümünde okudum ki, ancak böyle bir denk geliş olabilirdi. Kitaptaki genç adam gibi insanların sadece kitaplarda var olduklarını düşündüğüm bir zaman diliminde, sadece kitaplarda var olmadıklarını fark etmeme neden olacak şeyler gördüm. Kitapların bir kez daha sadece hayal ürününden ibaret olmadığını da anlamış oldum. Kumar bağımlısı genci o bataktan kurtaracağını sanan Mrs C'nin yaşadığı duygu karmaşasını hayatımızın bir döneminde hepimiz yaşamışızdır , yaşamayan varsa da mutlaka yaşayacaktır çünkü insanoğlu kendini aciz durumda gördüğü bir diğer insana heba edip sonunda kendini kahramanlaştırmaya oldukça meraklı bir varlıktır. Şanslıysanız kahraman olabilirsiniz ama Mrs C. gibi şanssızsanız kahraman olamazsınız, hatta tam tersine kahraman olmak için başladığınız bu serüvenin sonunda o anıların içinde sıkışmış bir kurbandan başkası olamazsınız. Emek vermek istediğiniz kişi zaten bir namlunun ucunda duruyorsa tetiğin her an çekilmesi ihtimal değil, değiştirilemez bir gerçektir. Kurşunun kime değeceği ise emeği verdiğiniz alana göre değişir. Emek, kişinin kendisine hizmet etmediği sürece kurşunun yaralayacağı daima siz olacaksınızdır. Bu kitabın sonunda bir kez daha kendine emek vermenin, başkalarına emek vermekten ne kadar daha önemli ve kıymetli olduğunu anladım. Değmeyecek insanlara değecek nefesler tüketilmemeli çünkü o insan sizden aldığı nefesle nefes almayacak, sizi nefessiz bırakırken kendi nefesini de sonuna kadar tüketmiş olacaktır.
“ beni çok özlemiş ve sabırsızlıkla bekliyor olmalıydılar, diye düşünüyordum. ama büyük bir düş kırıklığı ile karşılaştım “ kitabın giriş cümlesi insanı binbir yerinden bıçaklamaya yetiyor. bazen bir yerlere gider geri döndüğümüzde insanların değerimizi anlayacağını sanırız ama insanlar değişmez. uzaklara gitmenize neden olan insanlar o uzaklardan döndüğünüzde de sizi umursamamaya devam eder çünkü onların ilgi alanında değilsinizdir. Aleksey’in kitap boyunca Polina’ya aşık olduğunu söyleyip durması ama polinaya blacheyi tercih edip Paris’e gitmesi kadar rezil bir durum yoktu kitapta. Çok kısa bir kitap olmasına rağmen yine aşırı uzatılmış tadı verdi bana. Acele ile yazıldığı çok belli oluyor. İlk defa okuduğum bir Dostoyevski kitabını beğenmedim ve dinlene dinlene okudum. Karakterler çok itici geldi, hiçbirinin yaptığında doğru düzgün bir anlam bulamadım. Kitabın sonunda verilen mesaj hoşuma gitti sadece. Kitabı genel anlamda beğenmedim.
karakterini bir roman kahramanı olarak okumak tuhaf hissettirdi
Her zaman acaba hayatımın bir kısmı kitap olsa dışardan okuduğumda nasıl hissederdim diye düşünürdüm ve bu kitabı okuyarak nasıl hissedeceğim konusunda çok net duygular hissettim. İlk başta uyandığında böcek olarak uyanmasına rağmen hala ailesi için hiç sevmediği bir işi kaybetmeme çabası bana ailem üzülmesin diye hiç sevmediğim alanlara kendimi yönlendirmemi hatırlattı. Ailesine destek olmak amacıyla çalışan Gregor’un artık bu desteği isteği dışında nedenler yüzünden sağlayamaması yüzünden ailesinin ona resmen sırt çevirmesi o kadar üzdü ki beni… Son kısmında ise hüngür hüngür ağlamama engel olamadım. Aileniz için kendinizi tanıyamacağınız bir böceğe dönüşmenize rağmen sizden kurtulmak için ilk adımı atanların da aileniz olması çok acı verici bir deneyimdi. Bir kere bile karakterlerden biri neden gregor aniden böyle bi böceğe dönüştü diye sormadı, biri bile bunu nasıl iyileştirebiliriz demedi. Durumu hemen kabullenip bu durumdan kurtulmak için de çabalamadılar… Peki Gregor? Nasıl bir psikoloji içinde ki , artık ailesini geçindirmesine gerek kalmamasına rağmen o evden çıkıp gitmiyor, ailesinden önce o kendine özgürlüğü hak görmüyor, böcekken bile düşündüğü tek şey ailesinin nasıl geçineceği… Hala kalbim acıyor…
