Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Nuran Acar
Nuran Acar
@nuranirmakliacar
Evli
Lisans
Ankara
22 Haziran
198 okur puanı
Aralık 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Serinin okuduğum 2. Kitabıydı. Böyle bir insanın varlığını bilmemek utandırdı beni. Arkadaşlarıma da önerip zorla okutacağım bir biyografi.
Sevgi Başman’ a bu eser için ve hazırladığı seri için çok teşekkür ederim. Çocuk kitabı olduğunu düşünüp hafife almıştım. Saygı duyduğum bir insanın önerisi ile okumaya başladım.
Cemil Meriç sürekli karşıma çıkan bir isimdi. Onu okumaya doğru yerden başladığıma inanıyorum.
İnsanların en büyük sınavları hayatta en çok arzu ettikleri şey derler; o kadar doğru ki. Cemil Meriç in en büyük tutkusu okumak ve yazmak iken görememesi, hayalini kurduğu Paris’e hayal ettiği gibi gidememesi ama hepsine rağmen arkasında eserler bırakabilmek için türlü yollar bulması saygımı kat kat arttırdı.
Bu topraklardan kıymetli çok insan geçti…
Kitabın yazımını çok beğendim. Büyük punto , göz yormayan sarı yapraklar okuma keyfini arttırıyor bence. Anlatım olarak da çok beğendim. Gereksiz ayrıntılara yer verilmemiş ve fazla hikayeleştirilmemesini sevdim .
Bu kitap bana kardeşim Tarafından hediye edildi. Buradan da teşekkür ederim kendisine.
Okumaya başladığımda aklıma ilk gelen şey #veronikaölmekistiyor ‘ a konu olarak benzerliğiydi. Sonra fark ettim ki sadece uzaktan bir benzerlik bu. Çünkü onu okurken sonu beklediğim gibi bitmemişti, anlayamamıştım. Fakat Nora’ nın intiharından sonra yaşadığı bir kaç hayatı okumam yetti sonunu tahmin etmek için.
Okuması kolay bir kitaptı. Hatta o kadar kolay ki; ne, ne için oldu hiç kafa yormam gerekmedi. Nora nın bile kafa yorması gerekmedi. Çünkü kütüphaneci öğrenmesi gereken her şeyi tepsiyle sundu devamlı.
Bazı şeyler neden gereğinden fazla popüler hiç bir zaman anlayamadım. Okurken bilmediğim hiç bir şey görmedim. Ya da yazar hemen açıklamasını yapmıştı. Araştırmam gerekmedi. Bu kadar kolay bi okuma bana keyif vermedi.
Konusu gerçekten çok güzel. Parelel evren, farklı hayatlar, değişen seçimler. Bir tarafım hep inanmak ister bunlara. Hepimizin böyle şansı olsa keşke. Maalesef tek bir hayatımız var ve tüm doğru yanlışlar tek seferlik. Eminim ki filimi yapılsa kitabından daha güzel anlatılır .
Gereksiz uzatılmış hikayeyi söylemeden geçemeyeceğim. Çok sayfalı bir roman olmasaydı da 50 sayfalık bir öykü olsaydı daha çok severdim. Çünkü bütün konu, olay akışı aşağı yukarı baştan 20 sondan 30 sayfada anlatılıyor. Ortada kalan bölüm çok fazlaydı. Çok sevenler var (gerçekten nedenini anlayamadım.) kusura bakmasınlar ama ben sevemedim.
Okur Takip Önerileri
Yaşar Kemal’in *Baldaki Tuz, *Zulmün Artsın, *Ağacın çürüğü, *Ustadır Arı adlı kitaplarından alınmış metinler var bu kitapta .
Benim gibi Yaşar Kemal’i geç tanımış ama çok sevmiş olanlar için hızlandırılmış bakış açısı kitabıdır benim için. Bu kadar az sayfa kaç nesilin problemine parmak basıyor görmeniz lazım. Kaç yıl önceki sorunların hala halledilmediğini, hatta kar topu gibi nasıl artarak geldiğini görmek okurken çok üzüyor insanı.
Eğitim sorunların hala devam ediyor olması hayret verici. Sadece Öğretmenler bölümünde yazılanları dikkate alsaydık ne kadar çok yol katetmiş olurduk…
Bir de Cengiz Aytmatov’un davetinin olduğu bölüm beni mest etti. Sevdiğim yazarların aynı dönemi, aynı bakış açısını paylaşması sebepsiz mutluluk verdi bana. ;)
Yaşar Kemal her yaşta her dönem okunup okutulmalı.
Orwell’ ın ilk romanıymış bu. Yazarlık gerçekten ilahi bir yetenek bence. Her karakter ustaca kaleme alınmıştı.
U PO Kyin den tiksindik. Gözümüzle görmüş gibi. Flory’ i anladık karşına geçip konuşmuş gibi. Doktora kızdık kendisine yapılan kötülüğü anlamayan bir arkadaşımız gibi. Betimlemeler tam Orwell’a yakışacak şekilde eşsizdi. Uzun uzun kitabı anlatmak istemem ama genel olarak kafamı karıştıran sorular vardır. Küçücük onları diye getirecem.
İnsanlar seçemeyecekleri şeyler için ten rengi, doğum yeri, zenginlik, fakirlik, ailesi ve bunun gibi bir çok şey için neden yargılanır. Yargılayanlar bu hakkı kendinde nasıl buluyorlar ?Anlamıyorum.
Tenim beyaz diye beni üstün yapan nedir?
Irkım farklı diye aşağılanmam mı gerekir? Senden olmadığım için, senin gibi olmadığım için. Herkes bu dünya üzerinde bir renk , bir ışık. Bizi birbirimizden ayıran iyi ve kötü olmak olmalı. Yalan söyleyen kötüdür , doğru söyleyen iyidir demeli herkes.
Kendinden farklı olana tiksinerek bakan zihniyet , umarım bi gün kendini de görür.
Okuduğum son kitaplar, İnce Memed, Rahel Tanrı’yla hesaplaşıyor ve Burma günleri. Hepsinin ortak konusu var. Ayrı milletler ayrı toprakların kalemi olsalarda aynı yaratıcının insanı herkes. Bu kitaplar bunu biliyor ve duyurmak istiyor.
İlk önce çevirmen Gülperi Sert’e teşekkürlerimi iletmek isterim. Hem içi bilgi dolu önsöz için hemde tüm hikayelerin ruhunu koruduğu için. Emeğinize sağlık.
Zweig ‘ ın üç menkıbesini okudum bu eserde. İncecik bir kitaptan bilgi akıyordu. 1 günde okuyacağım bi kitap olduğunu düşünerek yanıldım.
George Orwell in Burma günleri eseriyle Eş zamanlı okudum ve hoş bir rastlantıydı. İki eserde da sınıf ayırımı, eşitsizlik, savaş, barış Özlem’i konuları ele alındı. Ve son menkıbe hint felsefesinden bir alıntıydı. Burma ‘ ya ufak bi yolculuk da yapmış Zweig. Aynı dönemde okumam gerçekten hoş bir tesadüftü benim için.
Her menkıbe birbirinden güzeldi fakat “ ölümsüz kardeşin gözleri” bambaşkaydı. İnsanın kendini araması , bulduğunu sanması , yanılması çok açık işlenmişti. Yol gösterici değil ama uyarıcı gibiydi. Keşke mutlu sonla bitseydi. Virata ‘ nın arayışı mutlu son bulsaydı...
Şu sıra dünya klasikleriyle o kadar meşgul oldum ki okumalarımda boşluk hissettim. Türk edebiyatına hasret kalmıştım . Bu yüzden uzun zamandır ertelediğim İnce Memed i okuma vakti gelmişti benim için.
Bu kitap bende farklı , isimlendiremediğim duygular uyandırdı. O kadar özlemişim ki okurken bu toprakların kokusunu almayı . Bu zamana kadar okuduğum en Türk roman buydu.
Yaşar Kemal, Türklerin en Kürdü, Kürtlerin en Türkü...
Sait Faik Abasıyanık
Bir yazar hakkında söylenebilecek en doğru gözlem bu olabilir. Biz bir bütünüz. İnsanımızla, çilemizle, derdimizle, sevincimizle, kazanç ve kayıplarımızla bir bütünüz.
Bu kitap bende iz bıraktı . Umarım serinin diğer kitaplarını okuma fırsatı bulurum en yakın zamanda.
Abdi ağa gibi insanları hayatım boyunca anlayamadım. İnsan topu topu kaç yıl Yaşar ki? Bu kadarcık ömürde zulüm ederek mal mülk sahibi olmak kime ne kazandırdı bu zamana kadar.
Hikaye akıyor okurken. Gelecek bölüme merakla ilerliyorsunuz. Dili saf Türkçe. Bu da çok hoşuma gitti. Latince Arapça kelimeler olmadan kulağa çok farklı geldiğini söylemeliyim.
32 yılda yazılan bir kitap ne kadar kötü olabilir ki zaten.
Diğer kitapları da okuyup net düşüncelerimi paylaşana kadar burada bırakıyorum.
Kafka nın ironilerle ve karamsarlıklarla dolu bir başka kitabı daha. Kısacık hayatına bu kadar derin anlamları nasıl sığdırdı acaba?
4 novella dan oluşan bu kitapta sadece açlık sanatçısını beğendim. Kitap ince diye hafife almıştım ama okumak benim için zor oldu. Belki sakin ve dingin bir kafayla okusaydım severdim. Milena’ya mektuplar ‘I , davay’ı , dönüşüm ve babaya mektup’u sevdiğim gibi bunu da sevebilirdim. Zihnimin dingin olduğu bir zaman tekrar okuyacağım. Farklı bir anlam çıkarırsam incelememi güncellerim.
Fakat şuanki düşüncem sevemedim. Hiç bir hikayenin içine giremedim. Üzgünüm.
Bu kitapta güzel olan şey olmayan aşk değil yazarın aşkı anlatışıydı.
Bu benim yazarla tanışma kitabım oldu. Doğru bi seçim değildi bence ilk kitap için.
“Cemile dünyanın en güzel aşk hikayesi “ diyen yazarla konuşmak ve nedeni sorabilmeyi çok isterdim. Okurken aşk hikayesi göremedim maalesef.
Kocası askerdeyken başkasına aşık olup onunla kaçan bir kızın hikayesi bu. İnsan sevebilir, yanılabilir, yanlışlar yapabilir bunlar fıtratımızda var. Benim için problem şu ki; bunu güzellemenin anlamsızlığı. Kimse Seyit gibi değil bu hayatta, birinin kardeşi, karısı, yengesi bunu yapsa aşk hikayesi demez.
Kocası ilgisiz sevgisiz bir adam diye bunu haketti de diyemeyiz. Cemile ye hiç değer vermemiş olmasına, hatta arkasından hiç üzülmemesine şaşırdım. Yalnız aile büyükleri bu ihaneti hak etmemişti. Onlar adına çok üzüldüm.
Ayrıca Cemile nin rahat davranışlarının neşe saçmak gibi yansıtılmasına şaşırdım. O bölümleri okurken dedim ki; o dönemde böyle ilişkiler kurulabiliyor mu? Kız erkek arasındaki mesafe bu kadar az mı ? Diye sormaktan alamadım kendimi. Cinsiyetçi değilim, kadınların her davranışının yanlış anlaşılmasına , Özgür olamamıza, kadın erkek ayrımına çok kızgınım. Fakat burada başka bi şey var. Hafiflik gibi... Cemile ne kadar hafifse çevresindeki erkeklerde o kadar hafif. Kimse sınırını bilmiyor gibi.
Okumadaki akıcılığı bozan bir değer konu ise aileden uzun uzun anlatırken bi anda kesilip sonuna kadar bahsedilmemesi kafamı karıştırdı.
Benim için güzel bi okuma olmadı. Ben burada bi aşk hikayesi değil ihanet hikayesi okudum. Bu kitapta güzel olan şey olmayan aşk değil yazarın aşkı anlatışıydı.
Bahsettiğim her şey kitaba değil olay örgüsünedir.
Kitabı okurken midem bulandı. Tüm bu iğrençliklerin ortasında yaşıyoruz. Aşağı yukarı 15-16 yaşındaki gençlerin paçasından pislik akıyor, insanların canına malına kastediyorlar. En ufak bir vicdan azabı hissetmeden. Yetersiz eğitim ve ilgisiz aile yapısının sonucu bu aslında.
Alex in başına gelen hiç bi şeye üzülmedim. Daha fazlasını da sonuna kadar haketti. Kendi pisliğinde boğulup ölmeliydi. O ve diğerleri. Böylelerinin yaşamaya hakkı yok. İyileşmeye hakkı yok.
Okurken keşke dedim, keşke gerçekte böyle bi sistem olsa. Suça meyilli , sabıkalı kişilere uygulansa kaç masumun canı kurtulurdu.
Alex in kötülüğü seçme hakkının elinden alınması en ufak bir insanlık suçu değil benim için. Hükümetin ne kadar güzel bir şey yaptıklarını farketmemeleri ne acı.
Son olarak uyarlama filmini de izledim. Neredeyse kitapla birebir. Dönemine göre kullanılan mekanlar, kıyafetler hoşuma gitti.
Ruhumu kirleten kitaplardan biriydi benim için. (Konu olarak). Gerçekten bunu okumam gerekiyor muydu bilmiyorum. Çünkü o iğrençlikler aklımdan çıkmıyor.
Jose Arcadio Buendia ve Ürsula İguaran’nın yaşadıkları yerden uzaklaşıp Maconda adında yeni bir kasaba kurma çabası ile başlıyor her şey. Akraba olan bu çiftin evliliği konusunda tedirgin olan Ürsula’nın annesi domuz kuyruklu çocuklar doğurmasın diye Ürsula’ya bekaret kemeri takıp kocasından uzak tutmayı amaçlıyor. Bi şekilde bu sorun aşılıyor.
Sana, beni hiç tanımamış olan sana.
Zweig kitapları benim için dinlenme durağı gibidir. Uzun ve ağır okumalarımın arkasından okumak isterim mutlaka. Çünkü dilini ve olay akışını çok beğeniyorum.
Bu güne kadar okuduğum her kitabını çok beğendim. Maalesef bunun dışında. Belki de diğerleri kadar içselleştiremedim bunu , bilmiyorum.
Olay örgüsünde aklımın almadığı o kadar çok şey var ki, mantığıma oturtamadım bir çok şeyi.
Sevgi ve ilgi görmemiş yoksul küçük bir kızın kendinden büyük meşhur ve zengin yazar olan gence platonik aşkı ile başlıyor her şey. Yıllarca süren karşılıksız aşk gitgide büyüyor.
Bana göre bu tamamen takıntılı hatta hastalıklı bir duygu. Aşkın böyle bir şey olduğuna inanman mümkün değil. Yaşadığı büyük kayıba arkasını dönüp bu mektubu kimse yazamaz .
Ya da defalarca birlikte olduğu kadını kimse hafızasından siler gibi unutamaz.
Mantığıma oturmamasının yanı sıra gereksiz yere uzatılmış bir kitap. 78 sayfalık bir olay yoktu. Çevirmenin eline sağlık uzatabildiği kadar uzatmış. Sıkılarak okuduğum tek Zweig kitabı oldu.
Anlatımını da olay örgüsünü de beğenemediğim bir kitap oldu.
SEN ÇOCUK KİTABI OLAMAYACAK KADAR BÜYÜKSÜN...
Sahra çölüne uçağı düşen bir pilotla başka gezegenden gelen genç bir prensin diyaloğu ile başlıyor her şey.
Kitabı okurken yazarın hayatını da inceledim. Kendi hayatına dair öyle güzel izler bırakmış ki kitapta, keyif veriyor insana. Mesela Zamanında kendi uçağının da Sahra çölünde düşmesi , eşinin ülkesinin volkanlarıyla ünlü olması ve küçük prensin gezegeninin daha doğrusu asteroidinin üzerinde de minik üç Volkan bulunması gibi.
Yazar bu kitabı yazarken kendi gençliği ile yüzleşmiş. Bunu derinden hissettim okurken.
Fakat bir de şöyle bir şey var ki ; siz de yüzleşiyorsunuz. Mutlaka kendinizden, geçmişinizden, hatalarınızdan bir parça buluyorsunuz. İşin komik tarafı şu ki her okumanızda farklı bir şey anlıyorsunuz.
Çocuk kitabı sanıp okumaktan vazgeçmeyin. Sanki yetişkinlerin içindeki çocuğun kitabı bu. En az bir kez okuyun.
Gözler asıl görmesi gerekeni göremez.
Zarifoğlu, Sezai Karakoç, Nuri Pakdil, Mehmet Akif İnan, Rasim Özdenören, Erdem Bayazıt ve Alaeddin Özdenören’dir bi kabın kahramanları.
Bu kitapta Yedi Güzel Adam’la tanıştım. Zarifoğlu bu kitapla hem ruhumu hem kalbimi hem aklımı doldurdu.
Gözümüzün önünde olup biten bir çok şeye ne kadar da sessiz kalıyormuşuz. Tepkisiz, hissiz.
Birbirinin derdi dert edinen Yedi Güzel Adam var ve Onlardan öğrenmemiz gereken çok fazla şey.
Bu kitaba sadece şiir kitabı gözüyle bakarsanız okuyamazsınız. Sıkılır, anlamaz ve bırakırsınız. Akıcı bir dili kapalı anlatımı vardır Zarifoğlunun.
Bu bir hayat kitabı. İçinde aşk, sevgi, sadakat, vatan, millet, Anadolu, savaş var. Bu hayata dair her şey. Daha doğrusu Bizim topraklarımıza dair her şey.
Hayatınızın bir bölümünde mutlaka anlamak isteyerek okuyun. Yedi güzel adam anlaşılınca güzelleşiyor.
Yedi adam biri bir gün
bir bela gördü
gereğini belledi
Yalvarsa evleri harap kadınlar
ve ağlayan birkaç çocuk
Kamalar salınsa karnına
ayrılmaz belalı yanından.....
Simyacı gereğinden fazla abartılmış mistik bir kişisel gelişim kitabıydı. Belki de beklentim yüksekti. Bilemiyorum. Her yerde karşıma çıktığı için ertelemeden okudum. okuduğum süre boyunca sevip sevmemek arasında gidip geldim hep. Kısa bir kitap olmasına rağmen sıkıldığım bölümler çok fazlaydı.
Okumazsanız bi şey kaybetmezsiniz. Özellikle sonu olmak üzere beğendiğim bölümleri oldu. Ne kadar beklediğim gibi bi okuma olmasa da benim için yine de güzeldi.
