Her şeyden ve herkesten uzak..
Tek başıma kalmayı başarabilmiş, kafamdaki onlarca soruya cevap ararken bir çırpıda okuyup bitirdiğim bir roman veya modern destan; Kafamda Bir Tuhaflık
Orhan pamuk'un okuduğum üçüncü kitabı (Kar, Kara Kitap) üçüde biribirinden değerli kitaplar.. Genel olarak Orhan Pamuk'un kalemi hoşuma gidiyor bir göz atmanızda yararrr var...
Istanbul sokaklarını ilk 2016 da görmüş biri olarak, bundan tam 47 yıl geriye gidip, değişen Istanbul'u, değişen insanları, değişen sokakları Mevlüt ile birlikte eskitip, günümüze değin süren yolculuğumuzdan ben büyük keyf aldım. Mevlüt bazı yerlerde bu kadar da saf olunmaz ki ama dedirtsede, kalbinin güzelliğiyle ve bu âlemde en çok Rayiha'yı sevmesiyle benim her zaman hatırlayacağım, unutamayacağım kitap kahramanları arasına girdi diyebilirim.
Son zamanlar da yaşadıklarımın vermiş olduğu duygusallık mıydı¿ Yoksa kitabın içeriği miydi¿ bazı kısımlarda gözlerimin dolmasına sebep olan çözemedim ama kitabın son cümlesi bende gerçekten büyük tesir yarattı, saatlerce bir başkası için oturup üzüldüğüm çocukluğumda bıraktığım bir huyumdu zira..
Unutmadan, Mevlüt ile Ferhat'ın birlikte çalıştığı Karlıova Lokantasına gidip kaaurmaa yemek vardı. Ardından sokakta boozaaa diye bağıran bir bozacıya denk gelmek :)
