Ve başkasına söylemeyeceğini bildiğim için bir tek sana açabileceğim bir şey daha var: Artık okumuyorum. Haftalardır hiçbir derse girmedim, kitaplarım toz içinde öylece duruyor. Nedenini bilmiyorum, ama artık ders çalışamıyorum, hissizleştim, buradaki hiçbir meslek beni çekmiyor, çünkü bu korkunç ve boğucu yalnızlık duygusundan kimse beni çekip çıkarmıyor. Burada hiçbir şey istemiyorum artık, her şeyden tiksiniyorum. Bastığım her taştan nefret ediyorum, odamdan, karşılaştığım insanlardan nefret ediyorum, şiddetli soğuğun nemiyle yüklü kirli havayı solurken işkence çekiyorum. Buradaki her şeyden boğuluyorum, tükeniyorum. Bataklığa gömülür gibi batıyorum. Belki çok gencim, çok güçsüz olduğum kesin zaten. Yumruklarım yok, iradem yok, işleri başlarından aşkın insanların arasında bir çocuk gibi duruyorum.
Labirent daralıyor sanki. Hemen çıkmalıyım, en kısa sürede çıkmalıyım buradan. Neyin iyi, neyin kötü olduğunu ayırt edebilecek yetilerim körleşti. şeytanın sesine inanmak korkusu sarıyor bütün benliğimi. Reddediyorum, karşı koyuyorum, yalanlıyorum, kaçıyorum, eleştiriyorum, yok sayıyorum. Allah'ım yardım et, sesleri ayırt edebilmem için yardım et.
Neyin doğru olduğunu göster.
Fakat bir yalan uğruna, kendin bile inanmadığın bir şey için, sadece güçsüz ve korkak olduğun için, arada kaynayıp kurtulurum umuduyla gideceksen, o zaman seni hor görürüm.
Okur Takip Önerileri
Hayatta en güvendiğim insana karşı duyduğum bu kırgınlık, adeta bütün insanlara dağılmıştı.
duygularını saklama sanatı çok önemli bir başarıdır; o yüzden öğrenciler arasında sık söylenen bir söz vardır: "Gerektiğinde deliyi oynamak en büyük bilgeliktir."
