“Yükselmek için düşmek, arınmak için kirlenmek, çıkmak için batmak lâzım. Yeniden doğmak için ölmeli insan bir kere, ruh olmak için teni yakmalı ve suyun serinliğini bilmek için ateşe düşmeli.”
“Ah, şimdi bir ayağa kalksam boğulurcasına bana ait her şeyi haykırabilsem. İsterse sonra sonum gelse, bırak olsun! Ama bir an da olsa kendini çocukça mavi gökyüzü gibi arınmış ve anlamsız hissetmek ne iyi olurdu.”
“Şimdi içim, sanki herkesin çekip gittiği, tek başına hasta yattığın ve düşüncelerin net ve metalik tıkırtılarını çok sarih biçimde işittiğin bir ev gibi sessiz ve boş.”