İnsanlar en sevdiğim kitabı veya beni en çok etkileyen kitabı sorduklarında bir şey söyleyemezdim. Çünkü özellikle kitaplar konusunda 'en' kavramım hiç olmadı. Ama bunu tamamen değiştiren bir kitap okudum. Hayatımın kitabıyla biraz geç tanıştım, ama böylesi daha iyi oldu sanırım.
Tam bir başyapıt. Ne eksiği ne fazlası var. Bütün duygular öyle güzel hissediliyordu ki, çoğu zaman durup düşünmeme sebep oldu. 'Öyle bir durumda ben nasıl davranırdım, ben ne yapardım' sorularını sordum hep kendime. Ama bu kadar irade sahibi olmak, bu kadar azimli olmak, çalışma isteğiyle yanıp tutuşmak herkesin harcı değil. Ben kitabın daha başında pes etmişken, kitabımızın o güzel karakteri herşeyi nasıl da güzel idare etmiş. Hayran olmamak elde değil.
Ah Aliman... Beni en çok etkileyen belki de o oldu. Bu kadar genç yaşta bunları yaşaması...
Zor gerçekten çok zor.
Savaş yıllarını okumamamıza rağmen savaşı iliklerimize kadar hissettiriyor. Alimanla asker yolu bekliyor, Tolunay ile üç oğulunun ve kocasının acısını çekiyoruz..
Yaşadığımız hayat ne kadar kolay, acılarımız ne kadar basit ve sıradan öyle değil mi? Bu kitabın bana öğrettiği şey bu olduಥ_ಥ
Bana bu güzel duyguları yaşattığın için teşekkür ederim Aytmatov ve hayatımın kitabını yazdığın için (人 •͈ᴗ•͈)
Kitapla kalın, hoşça kalın...