"Türk Müslümanlığı" dediğimiz şey, kalp temizliğine dayanır; ibadet yoktur. Bu anlayış postmodern zamanlara da uygun düşer.
Herkesi benden daha mutlu gibi hissediyorum. Çok düşünüyorum. Normal bir yaşama alisamiyorum. İnsan olmanın varoluşsal yalnızlığını içimde yaşıyorum. Uzaklaşmış ve yalıtılmış duygularımla toplumdaki yerimi sorguluyorum. Bireysellesmenin iliklerimde yaşandığı postmodern dünyada hic dostumun olmaması ve sohbet edebilecegim göz göze temas kurabilecegim ruhumu teskin eden bir insanin olmayisi varligimi huzursuz ediyor. Bir meta olmaktansa yalnizligimla yaşamayı ogrenmek istedim. Basarisizligin gölgesindeki başarıydim ben. Bu zor yolu ben seçtim. Seçimlerimin bedelini ödemeye param yetmeyince bulaşıkları yikarim ben. Sorun metaforlarimi anlamaman. Beni bir kitap gibi düşün oku mesela. Benden güzel kitap olur.