Kırmızı bir kurdela bağlayarak alnına
duydun mu orkideye dua eden birini
bu ısmarlama yüzler yok mu Rüveyda
bu yapmacık bebekler
gözyaşı akıtırken gülenler yok mu
beni kahrediyor geceler boyu
İnsanlar yavaş yavaş inanmamayı, güvenmemeyi, sevmemeyi ve kronik şüpheci olmayı öğrenir. Bu gerçekleştiğinde artık ne yazık ki çok geçtir. İnsanların "Tecrübe" dediği şey budur. Kalbiyle bağlantısını kaybetmiş bir insana "Tecrübeli" denir.
Acı gerçek şu ki sözden korkutmuşlar bizi, söylemekten yıldırmışlar. Hep dinlemeyi ve susmayı öğretmişler. Söz bir bela sayılmış, susmak ise en büyük erdem. Birini övmek mi istiyorsunuz? Şaşmaz ölçü hazır: " Ağzı var, dili yok !"
"Görkeme ulaşma çabası insanın yaşam alanını da daraltır. Yaşamı kendisini üstün hissedebileceği durumlarla sınırlandırdığından yeni deneyimlere ve değişik yaşantılara kapalıdır. Kaldı ki sürekli görkem ya da kusursuzluk ütopyadır."
" Basit olanın gücünü fark etmedikçe mutluluk hep bir hayal olarak kalacak ne yazık ki. Avucunu sıktığın an kırılan, açtığında uçup giden... Yani bir şekilde sende durmaya gönülsüz olan... Oysa mutluluk basit olandır."
"Ve içimde geriye dönmek korkusu var. Hiçbir şey hatırlamak istemiyorum. Elimi cebime sokarken, bana iki gün evvelini hatırlatacak bir kağıt parçasına, bir şeye rastlamaktan bile korkuyorum..."