Bak Kayra, biz herkes olduk. Kendimize en büyük acıları ve zevkleri tattırdık. Ve artık ölüyoruz. Bunu fark etmiyor musun? En yukarıdan aşağı düşüyoruz. Ve yeri öpmemize çok az kaldı. Başladığımız yere dönmeden, yani sermayemizde ve hafızamızda sadece ismimiz kalmadan hatırladıklarımızı yazacaksın.
Sayfa 17Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Bazı insanlar, kendimizi dürüstçe yaşadığımız zaman, diğerlerinin bu “açık” tan yararlanarak bizi devirmeye çalışacakları görünüşünü savunurlar. Oysa bir insan ancak kendi içinde devrikse başkaları tarafından devrilebilir.
Sayfa 85Kitabı okudu
Fakat bu da geçecekti; “elbette buna da alışırım” diyordu. “İnsan nelere alışmaz ki…”
Zaten hayat dediğimiz bu kapalı dairenin asıl mucizesi, bu alışmak değil miydi?
En sevdiğimiz mahlukları bile kaybetmeğe alışmıyor muyuz? Günlerce, aylarca senelerce görmemeğe; mutlak, kat’i bir gurbet içinde yaşamağa alışmıyor muyuz?
Sayfa 37
