Şeyma Ünal
@seyma_unal
Aşçı
İstanbul
41 okur puanı
Temmuz 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Sabitlenmiş gönderi
Mevcut bir savaşın ortasında seni evimi vururken gördüm. Devam etmeliyim diyordum ki haricindeki her şey kayboldu. Aynı saftayız diye destek olacaksın sanıyordum, daha kolay vurabilmek içinmiş her şey. Düşman senmişsin. Kendinle olan savaşında seni kurtarıp sana yenilme inceliği. Mevcut bi savaş hayattır, ben hayatın akışında bu yolda beraber yürüdüğümü sandığım kişinin kalbimi katletmesinden bahsediyorum. Herkesin savaşı kendi hayatıdır. Evi tek bi kurşun yememiş olan kurşunu atandır. Bunu savaşın ortasında görmek de...
İnsan, yaşamında bir kez de olsa kendine şu soruyu sorup yanıtlamalıdır. Sahip olduğum her şeyi yitirdiğimde, beni ayakta tutacak olan nedir.
Okur Takip Önerileri
En zoru da budur. Kişinin kendi kendini yargılaması, bir başkasını yargılamasından çok daha zordur. Eğer kendi kendini yargılamayı becerebiliyorsan, gerçek bilgeliğe ulaşmışsın demektir
İnsanı en çok yaralayan şey fiziksel acı değil, haksızlığın, mantıksızlığın verdiği ruhsal ızdıraptır..
Hayat seni ayaklarını hissedemeyecek kadar yoracak, pes etme. Vazgeçme. Kanatlarını aç ve uç. Korkma…
Kendine Hoş Geldin
Hem konuşmaya ne gerek vardı? İnsan her şeyi anlatamaz, zaten kelimeler de her şeyi anlatmaya yetmez…
“Açma pencereni perdeleri çek
Mona Roza seni görmemeliyim
Bir bakisin ölmem için yetecek
Anla Mona Roza, ben bir deliyim
Acma pencereni perdeleri çek..”
Sezai Karakoç
Geceyi seyrede seyrede öğrendim ki ışık insanın içinde yanmıyorsa yüzüne vurmuyor
Şükrü Erbaş
