a
@souvvenir
304 okur puanı
Şubat 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
a bir yorumu yanıtladı.
"söyleyin musa bey," diye girdi savuray bey, "babanız sizi döver miydi?"
kahve fincanını tutan elim dudaklarıma iki santim mesafede dondu kaldı.
herife kafayı koyup oracıkta ideal benliğimi gerçeklemek için içimde beliren ani isteği bir yutkunmayla bastırdım. "hayır," dedim. "biz çok modern bir aileydik. babam da çok modern bir insandı. o yüzden beni dövmez, rencide ederdi."
"anlayamadım efenim?" diyerek herhalde diğerine göre daha iyi duyan sol kulağını hafifçe bana doğru çevirdi.
"gururumla oynardı. insanların arasında küçük düşürürdü beni. böylece ben de modern bir insan oldum işte. kısmetse ben de çocuklarımı böyle modern yetiştireceğim."
ciddi miyim diye anlamaya çalışırken suratı öyle bir soru işaretine dönüşmüştü ki, neredeyse sevimli bulacaktım keltoşu. "şaka yapıyorum."
Sayfa 46 - iletişim yayınlarıKitabı okudu
a bir yorumu yanıtladı.
kusura bakma ben sadece s1gara içip kitap okuyorum
2 önceki yanıtı göster
eski iletilerimi bakıyodum ve yorumu gördüm… bıraktım sigarayı biliyo musun hatta 2 ay oluyor çok tuhaf….
1 sonraki yanıtı göster
Okur Takip Önerileri
“Hayatın kaynağındaki trajedi, kesinkes bir parkın içindeki yollarda meydana gelmiş olmalı. İki kişiymişler, güzelmişler ve başka bir şey olmanın peşindeymişler; aşk gelecek sıkıntısında oyalanıyor, bir türlü gelmiyormuş, bir gün yaşanacakların özlemiyse, hiç hissetmedikleri aşkın kızıymış daha o zamandan. Hemen yanı başlarındaki, ayı içine çekmiş korularda, ay ışığında, ele ele, arzusuzca, umutsuzca terk edilmiş yolların o bambaşka ıssızlığında yürüyorlarmış. Gerçekte öyle olmadıkları için, gerçekten çocuklarmış. Bir yoldan öbürüne, ağaçtan ağaca koşarak, kâğıttan siluetler gibi, kimseye ait olmayan bu sahnede dolaşıyorlarmış. Derken havuzların orada kaybolmuşlar, iyice yakınlaşmış, iyice ayrılmışlar, dinen yağmurun tarifsiz sesi, adımlarının yöneldiği fıskiyelerden geliyormuş. O ikisinin hissettiği aşkım ben ve işte bunun için uykusuz gecenin derinlerinde duyabiliyorum onları ve bunun için biliyorum mutsuz yaşamayı.”
kitabın en sevdiğim alıntısı olabilir…
