“Horlananları, dışlananları, kenardakileri sevmezsek
şansımız kalmaz, tadımız hiç olmaz.”
Küçük bir açıklık kalmıştı fotoğrafların arasında, her defasında sol gözüm o açıklığa rast geliyordu ve ben sadece sol gözümle ağlıyordum.
Sayfa 17Kitabı okudu
Otuzlu yaşlarında insanın en az sahip olduğu, sahip olduğu yıllara karalar bağladığı şeydi vakit.
Sayfa 14Kitabı okudu
“Rüzgârının hepsini kaybetmez ya insan, rüzgârının hepsini çalamaz ya kimse bir insanın. Ne zaman uğuldayacaksın sen?”
Bitkindik ve mutluyduk.
Uzun bir suskunluk
bekliyordu ikimizi. O
içecekti. Ben okuyacaktım.
Kitabımız ilerleyecekti..
Ulan yoksulluk paylaşılır mı be!
Ben ben olmamak çabasında yeterince ben olamadım.
İnsanın hayatını yirmi otuz yıl değiştirmiyor, ama yirmi otuz saniye değiştiriyor.
Elimi beynime daldırmak, oraya yapışmış milyonlarca görüntüyü, sesi, kelimeyi söküp atmak istiyorum.
Fiziki haritayı daha çok severdim, dünya bir bütün olurdu çünkü o zaman, sınırlar kaybolurdu ve benim için bütün o kesik çizgilerle birbirinden ayrılmış ülkeler varılabilir ,görülebilir birer coğrafya haline gelirdi.
“O anlamaz şiirden”
.
.
“Kim anlar?”
“Anlayanlar öldü.”
“Herifler vatan millet ayağına memleketi yediler bitirdiler. Senin güzel memur baban rüşvettir diye bir torba soğanı eve sokmadı..”