Kitabın ismini ve arka kapakta yazılanları görünce kötü bir his kapladı içimi， sıradan，vasıfsız，lise edebiyat derslerinin kitapları tarzında bir şey sandım. kitabı öneren ve kitabı bana veren değerli insanın saygısı için okuyacaktım
Kitabın ismine uygun bir yer bulup bir masaya kıvrandım çok değil 5-10 sayfa sonra sardı beni， sardı demek az olur sarmaladı adeta.Tek soluk ，beş sigara ,dört çay sürdü.
Müzeyyen karakterinin takıntılı ，huzursuz ，müptezel kişiliği ve depresif ，hayalperest ，sancılı ruh hali ile yazarın sade ve akıcı dili kendi kendini okutuyor zaten. okurken senaryosunu biraz yeşilçam dizlerine benzetmiş olsam da ; karakterler ，diyaloglar ，iç sesler， özellikle ana karakterin deliliğe varabilecek iç çatışmaları ustaca olmuş. Hüzün ve karamsarlığın ağır bastığı hikayede bir anda kahkaha atabilmeme sebeb yerlerin olması da ayrı bir güzellik ayrı bir ustalık ...
...kitaplar için bir de burdan teşekürler hocam :))
