Aydınlanma dönemi düşünürlerinin Tanrı fikrini ahlak adı altında 'vicdan' kavramına indirgediği için Max Stirner'ın eleştirilerine yer veriliyor. Bununla da kalmıyor Max Stirner'ın 'bireycilik' başlığı altında egoizm argümanı çeşitli yönlerle ele alınıyor. Anlamadığım nokta ise Egoizm çok göreli bir kavram, kişi sürekli değişken bir yapıya sahip, bir standardın olmayışı, toplumsal anlamda kişiyi nasıl yönlendirebilir, evet standardize etmek bireyi eritiyor guvenli bir sığınak bulma uğruna, lakin onu sosyalleştirmek uğruna ödediği bir bedel bu. Daha ileri zamanlarda bunu düşüneceğim, belki de daha farklı eserler daha farklı düşün dünyasına yol açabilir. Yine de eser Max Stirner felsefesine güzel bir uğrak yeri niteliğinde.H. İbrahim Türkdoğan Max Stirner üzerine ülkemiz eserlerine bakılarak yazan biricik bir yazar diyebiliriz.
