Ardında bıraktığı hatalardan ders almayan, geleceğini kurtarmak için sağlam kararlar almayan Tommy Wilhelm'ın zamanın akışına göre attığı adımların üzerinde bıraktığı psikolojik derinliği betimliyor, Saul Bellow!
Boşlukta Sallanan Adam'ından sonra Günü Yaşa'da yakaladığım modern insanın kaygılarını, Wilhelm sayesinde bir kez daha hatırlamak bir tokat gibi çarpsa da gerçekliği apayrı. Çünkü insanın kendi içindeki kırılganlığını görmezden gelemeyiz. Tek başına değil, fakat özgür olmanın verdiği sorumsuzluğu düşününce sıtma tutuyor diyebilirim.
İnsan, eğer ki tek başına olsaydı zamanın akışına takılıp yaşamın derinliğinde kaybolabilirdi. Oysa anne-baba, kardeş, eş-çocuk varsa durumlar karışabiliyordu. Her ne kadar sorumlu olmaktan kaçılsa da bir şekilde yakalanabilirdi.
Tommy Wilhelm'a bakınca onu görmezden gelen bir baba olarak Dr. Adler, filmin ana karakteri desek pek yerinde olacaktır. Ardından gelecek olan iş ve evlilik hayatına da bakarsak Wilhelm, başıboş ve düzensiz bir yaşamı hak etmiş miydi?
Ekonomik durumları, babasıyla olan ilişkisi, eski karısıyla olan diyalogu ve çocuklarıyla arasındaki frekans içler acısı! Hevesleri uğruna paramparça olmuş yaşamın, kendisini içinden tükürmesi tanıdık desem peki?
Kitapta Wilhelm'ın babası Dr. Adler'le birlikte yaşadıkları otelde geçirdikleri bir güne şahit olmak, onun açmazlarını sergilediği bir tabloya sahip olmak gibi!
Modern insanın hayattan beklediklerine, heveslerine ve yaşadıklarına dair bir anlatı!
