“İstiyorum ki halk, kendi çektiklerinin ayrımına varsın. Bir kez halk yoksulluğunun ayrımına varırsa… Daha doğrusu halk, halk olarak kendi gücünün farkına varırsa… Kaderine öylesine razı olmuş görünüyor ki.”
Daha gençsin. Daha gençsin.” Bu sözü, bana ilk defa söylüyorlardı. Daha daha… Ne korkunç edattı bu! Biraz sonra, bunun yerine “henüz” kullanılmaya başlanacaktı. “Henüz ihtiyarlamamışsın. Henüz o kadar ihtiyar değişsin.” denilecekti.
"Delilik şüphesiz aptallıktan daha iyidir,
Delilik var olmuş bir zekanın yok oluşudur.
Aptallık ise var olmamış bir zekanın
Var olmamaya devam edişidir... Deliliğin hiç olmazsa mazisi şanlı. Aptallığın şerefli bir tarihi bile yok!"