Bu roman benim için asla bir çocuk romanı niteliğinde değil, her yetişkinin bir ders niteliğinde okumasının zorunlu olduğu eğitici bir kitap niteliğindedir. Zeynep ve Ahmet’in yetişkinlere ve mevcut eğitim sistemine yönelik eleştirileri o kadar yalın bir dille yazılmış ki, belki de bu yalınlık sebebiyle yetişkinlerin bu romanı anlayabilmesi zorlaşacaktır. Çünkü yetişkinler her şeyi daha karışık ve zor bir hale getirmektedirler. Bu, onların kendilerini çocuklardan daha üstün saydıkları vasıflarındandır. Zeynep ve Ahmet’in birbirlerine başlarından geçenleri anlattıkları mektuplarında, yetişkinlerin söyledikleri ve yaptıkları arasında komikliğe varan büyük bir uçurum olduğunu görmekteyiz. İşte bu roman, bize onların bakış açısını göstermektedir.
