Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.37
Zeynep Merve
Zeynep Merve
@zeymerve
Öğretmen
106 okur puanı
Aralık 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Tereddüt kelimesi lügatımda dahi yokken bir tereddütün romanında buldum kendimi.
Benim bu etkileyici kitapla tanışmam tam da bu cümleyi kurduğum dönemde oldu. Akıldaki ve kalpteki şüpheler, acabalar, birtakım kararlar ve vazgeçişler..
İnsan zihni koca bir karmaşadan ibaret. Tüm bu karmaşa duygulara, fiillere ve kararlara yansıyor. Gün içinde ve uzun vadede yaşadıklarımız tüm bu karmaşayla birleşince, insan, netlikten uzak, gelgitli bir hayatın içinde buluyor kendini. Kendi karmaşa ve belirsizliklerine en yakınındakileri de sürüklüyor. Belki de bu yüzden etrafımız kırık kalplerle ve umutsuz insanlarla doludur kim bilir.
200 sayfadan oluşan bu ince ama içi dopdolu olan kitap işte tam da insanın bu haleti ruhiyesinden bahsediyor. Benim için “En” diyebileceğim romanlar listesinde yerini aldı. Şiddetle okumanızı tavsiye ediyorum.
KiİTAPLARI VE KİŞİLİĞİ KASVETLİ BİR HAVAYI ANDIRAN YAZAR
Kitabı bitirdikten sonra içimde “babaya mektup” yazma isteği uyanmadı desem yalan olur. Hatta her insanın zaman zaman babaya,anneye ve hatta kendine mektup yazması hiç fena olmazdı. Mektup şeklinde olmasada belirli zamanlarda yazdığım yazılarımı dönüp tekrar okuduğumda kendimde bazı şeyleri daha iyi görebiliyorum. Bu açıdan başkaları için yada kendin için bir şeyler yazmak fayda sağlıyor insana.
Kitaba gelirsek, Kafka okumayı seven, Kafkayı ve iç dünyasını daha yakından tanımak isteyenler için güzel bir okuma olur. Ama yine de Kafkayı, eserlerini okuyup üzerinde düşünerek daha iyi tanıyabileceğimizi düşünüyorum.
Bir Kutlu hikayesi daha bitti ama sanki onun hikayeyi bitirdiği yerde benim içimde yeni bir hikaye başladı... Mustafa Kutlu’nun hikayelerinin bıraktığı iz ve tat tam olarak böyle işte..
Yıllardır büyük bir hayranlıkla okuyorum her hikayesini. Aslında hikayelerindeki karakterler ve olaylar bildiğimiz, tanık olduğumuz şeyler. Beni Kutlu hayranı yapan asıl şey bize tanıdık gelen bu meseleleri anlatış şekli yani hikayeciliği. Okurken bu kadar duygu değişimi yaşadığım, etkilendiğim bir hikaye yazarı daha yok..
Her zaman ve her yerde, herkese Kutlu’nun hikayelerini tavsiye edeceğim ve şiddetle öveceğim!
Bu kadar övgüden sonra yazıyı kitaptan bir alıntıyla bitirmek istiyorum ki övgülerim yerini bulsun;
“Tuhaftır değil mi?
Her bayramdan sonra bir yağmur yağar.
İşte yağıyor. Ve Arap kızı eğlenceye doymamış olmalı ki hâlâ camdan bakıyor.”
Okur Takip Önerileri
“Bunun böyle biteceği belliydi.”
Hepimiz hayatta bir kerede olsa sonu başından belli olan bir işe girişmiş,bir ilişkiye başlamış,yeni kararlar almışızdır. Hayal kırıklığına uğrayıp üzüldüğümüzdeyse yaşadıklarımızı,acziyetmizi,başarısızlıklarımızı tembelliğimizi içimizdeki şeytana yükleriz;aslında olmayan şeytana... Kitap tamda bundan bahsediyor. Ömer’in kendini bilmezliği Macide’nin her şeyi kabullenişi hiç yabancı gelmiyor insana. Kitabı okurken biraz Macide oluyorsunuz birazda Ömer yada çevrenizdeki insanları kitaptaki karakterlere benzetiyorsunuz. Hayatın içinden okunası ve üzerinde düşünülesi bir roman. Fikrimce karakter analizleri çok iyi aktarılmış bir roman. Roman/hikaye tarzı okumayı seven herkese tavsiye ederim.
Issız bir adada yaşları 6 ile 12 arasındaki çocukların hayatta kalma mücadelesinin akıcı bir şekilde işlendiği insanı alıp götüren etkileyici bir roman.
Kitaptaki çocuklarımız zamanla çocukluktan çıkarken sizde bir miktar insanlıktan çıkıp kendinizi kötü karakterli 2 çocuğun başına kötü şeylerin gelmesini isterken bulabilirsiniz. Ya da “kendinize gelin siz çocuksunuz” diye bağırırken de bulabilirsiniz...
Tüm bu esprili incelemeyi bir kenara bırakırsak kesinlikle herkesin okuması gereken bir kitap olduğunu düşünüyorum.
Okurken çoğu zaman karakterlerin çocuk olduğunu unutuyor insan. Çünkü öylesine acımasız şeyler yapıyorlar ki bir çocuk bunu nasıl yapar insanın aklı almıyor. Kitaptan çıkarılabilecek fazlasıyla ders var. Ama bence en önemlisi şu oldu:
İnsan ancak düşünceyle hareket ederse olumlu sonuçlar alabilir bu hayatta. Issız bir adada olsa dahi.. Ve vahşice davranmak sadece vahşet getirir.
Ailesinin rahat bir hayat sürebilmesi geçim sıkıntısı yaşamaması için yaşayan bir gencin bir sabah böcek olarak uyanmasıyla başlıyor kitap. Kafka güzel bir metaforla anlatım yapıyor.
Dönüşümün nedenini ailedeki kimsenin sorgulamaması ve bu dönüşümden dolayı herkesin bu gençten uzaklaşması dikkatimi çeken kısımlardı. Ek olarak aile tüm bunların yanında kalan hayatları nasıl devam eder bunun derdindeler.
Belki bir sabah böcek olarak uyanmayacağız ama hepimiz hayat boyu bir dönüşüm/değişim geçirmişizdir. Bir düşününce bu değişimimizin nedenini kimler sorguladı? Sorgulamak yerine herkes bir iki laf edip kendi hayatına bakıp bir de üstelik değiştiğimiz için bizden uzaklaşmadılar mı?
Oysa bence her insan değişir ve değişmelidir de..
Olayları karakterleri ilk başta anlaması zor o yüzden ilk sayfaları sabırla okumak gerekir. Okurken beni rahatsız eden anlatımların olmasının yanı sıra kendimi bulduğum çok fazla sayfa vardı. Okuyan her insanın en az bir yerde kendini bulacağını düşünüyorum. Kitaba dair yazılacak çok fazla detay var ama kitabın bana kazandırdığı bir bakış açısını kitaptan bir alıntıyla özetlemek istiyorum.
“Günde bir buçuk saatimizi yanlarında harcadığımız yetmiyormuş gibi bir de kafamızda mı gezdireceğiz?”
Bu satırları aklıma kazıyıp bundan sonra kafamda sadece bunları gezdireceğimi umuyorum..
Kitabı genel itibarıyla beğendim. İnsanı tembelleştiren durumlardan ve bu durumlarda neler yapılması gerektiğinden güzel bir şekilde bahsedilmiş.
Yıllar önce yazılan bir kitabın günümüz sorunlarından bahsediyor olması dikkatimi çeken ve beni üzen bir durum oldu. Yazarın sonsöz bölümünde dile getirdiği müfredatın değişmesi gerektiği konusunu şuan bizlerde dile getiriyoruz. Yıllar geçmiş ama eğitimle ilgili sorunlar pekte değişmemiş.
Dikkatimi çeken diğer bir konu ise kitapta bahsedilen tembel,şehvetine yenik düşen,başarısız gençlerin genellikle üniversite yaşına gelen gençler olmasıydı. Bir öğretmen olarak bu yaşın şuan 11-12 lere kadar düştüğünü üzülerek söylüyorum. Maalesef kitapta bahsedilen bu üniversiteli gençler günümüzün ortaokul öğrencileri.
Öğrenciye imkan tanımayan bir müfredat ve aile yapısı varken tüm sorunu salt öğrenciye yüklemek doğru olmaz tabii.
Neler yapılabilir ve yapılmalı daha çok düşünmemiz ve çabalamamız gerek..
